เป็นใครก็ต้องสงสาร ดาบตำรวจน้ำใจงาม เล่านาทีช่วยเหลือชายเร่ร่อน หลังพบคุ้ยหาเศษของกินในถังขยะ ฝากถึงสังคมให้ช่วยเหลือกัน เพื่อไม่ให้คนทุกข์ คิดว่าทุกสิ่งในชีวิตเลวร้ายไปทั้งหมด

วันที่ 28 มีนาคม 2566 โลกโซเชียลแห่ชื่นชม เมื่อผู้ใช้บัญชีเฟซบุ๊ก เจริญ จันทร์รักษ์ ได้โพสต์คลิปวิดีโอและข้อความ ระบุว่า คนเราต้องหิวขนาดไหน ถึงทำแบบนี้ ผมเรียนเสร็จแล้วมาออกกำลังกาย เจอน้องคนนึงกำลังยืนเลือกอะไรสักอย่างอยู่ที่ถังขยะ ทีแรกผมนึกว่าน้องเขามาเก็บขวดพลาสติก จึงยืนดูน้องเขา

พบว่าเลือกที่จะหยิบแต่ถุงอาหารขึ้นมาดม ดูว่าอันไหนบูด หรือไม่บูด เท่านี้ล่ะครับ ผมก็ตัดสินใจเดินเข้าไปถามน้องเขาว่า ทานข้าวหรือยัง น้องก็ตอบว่ายัง ผมจึงบอกไปว่า ให้เอาทิ้งมันเสียแล้ว ให้ตามมา เดี๋ยวซื้อของให้กิน

...

จากนั้นก็พาน้องเดินมาที่ตู้ขายบะหมี่ ซึ่งอยู่ห่างจากตรงนั้นไม่กี่เมตร ซึ่งน้องว่าจะเอาบะหมี่ต้มยำ 1 ถ้วย ไม่เอาอะไรแล้ว ตนจึงสั่งบะหมี่แบบแกะเพิ่มให้อีก 4 ถ้วย ก่อนจะพาน้องไปกดน้ำร้อน พร้อมกับตั้งคำถามกับตัวเองคือ คนเราต้องหิวขนาดไหน ถึงต้องมาหาอาหารที่ถังขยะแบบนี้ ซึ่งหลังจากเรื่องราวดังกล่าวถูกเผยแพร่ออกไป ก็มีคนเข้าไปแสดงความคิดเห็นชื่นชมกันจำนวนมาก

ต่อมา ผู้สื่อข่าวเดินทางไปบริเวณหนองประจักษ์ศิลปาคม หลังสำนักงานองค์การบริหารส่วนจังหวัดอุดรธานี จ.อุดรธานี พบกับ ด.ต.เจริญ จันทร์รักษ์ ผบ.หมู่งานจราจร สภ.เมืองอุดรธานี ปฏิบัติหน้าที่ชุดเคลื่อนที่เร็ว ช่วยเหลือผู้ประสบภัยทางถนน ก่อนจะพาเดินไปดูบริเวณถังขยะ ที่พบชายเร่ร่อนมาหาของกิน

ด.ต.เจริญ เล่าว่า เวลาประมาณ 20.00 น. วันที่ 27 มี.ค. ที่ผ่านมา หลังจากที่ปฏิบัติหน้าที่เสร็จ ก็จะมาออกกำลังกายที่สวนสาธารณะหนองประจักษ์ศิลปาคม ได้มองเห็นชายเร่ร่อนยืนอยู่ที่ถังขยะ กำลังเลือกถุงใส่อาหาร และยกถุงขึ้นมาดม เพื่อดูว่าเศษอาหารในถุงนั้นบูดหรือไม่

ตนเห็นจึงเดินเข้าไปพูดคุย และบอกให้ทิ้งถุงใส่อาหารลงถังไป จะพาไปซื้ออาหารใหม่กิน เพราะตนรู้สึกจุกที่อก ถ้าเป็นใครที่เห็น ก็ต้องรู้สึกจุกเหมือนตน ในตอนนั้นยังไม่ได้สอบถามรายละเอียดอะไรมาก เพราะน้องเขาบอกว่าหิว ยังไม่ได้กินอะไรเลย จึงพาไปซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่ร้านขายของใกล้ๆ กัน เพื่อให้น้องได้กินประทังความหิวไปก่อน และซื้อเพิ่มให้น้องอีกจำนวนหนึ่ง

จึงอยากฝากถึงสังคมให้ช่วยดูแลกัน สังคมอยู่ด้วยกันได้ เพราะการให้ การแบ่งปัน ตนอยากให้มีสื่อดีๆ ในสังคมโซเชียล เพราะสภาพปัจจุบัน ในสภาพเศรษฐกิจและสังคมหลายๆ อย่าง ทำให้ทุกคนมีความเครียด อย่างน้อยเราก็ได้ช่วยเหลือในสิ่งที่เราพอช่วยได้ เขาก็จะไม่ได้คิดว่าในสังคมเลวร้ายไปทั้งหมด ได้ประทังความหิวไปได้สัก 1-2 มื้อก็ยังดี.

ขอบคุณข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก เจริญ จันทร์รักษ์