อีกมุมจาก "ชายถอดเสื้อ" เล่าเหตุการณ์ พกอาวุธปืนเดินกลางหมู่บ้าน ยืนยันเป็นเพียงพ่อค้าขายอาหาร แต่เมื่อมีบทบาทหน้าที่เป็น ชรบ.หมู่บ้าน ก็ต้องปฏิบัติหน้าที่อย่างเข้มแข็ง
จากกรณีผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง โพสต์คลิปชายเดินถอดเสื้อพกอาวุธปืนเดินกลางหมู่บ้าน โดยระบุข้อความว่า "ชาวบ้านส่งคลิปมาให้ อดีตนายกร้อยเอ็ดเดินพกปืนไปตามท้องถนนหมู่บ้าน อ้างเป็นชุดเฉพาะกิจ ชรบ. นี่คือเครื่องแบบของเจ้าหน้าที่หรือ นี่หรือคนดูแลความปลอดภัย จากที่ดูทำไมรู้สึกไม่ปลอดภัย" จนเกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากในโลกออนไลน์
ล่าสุด ช่วงบ่ายวันที่ 26 ต.ค. 2565 ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่ตรวจสอบจากกรณีที่เกิดขึ้น ในชุมชนบ้านยางน้อย ตำบลอุ่มเม้า อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด พบกับ นายไชยยศ ไชยพฤกษ์ บุคคลที่อยู่ในคลิป โดยมีภาพอีกเหตุการณ์หนึ่งที่โพสต์ คือภาพชายแต่งชุด ชรบ. หรือ ชุดรักษาความปลอดภัยหมู่บ้าน เตะผู้ต้องหาเมายาบ้าฆ่าพ่อเมื่อปี 2564 ที่ผ่านมา
นายไชยยศ เล่าว่า เหตุการณ์ดังกล่าว จากกรณีที่โพสต์พาดพิงตนว่าถอดเสื้อพกปืนเดินในหมู่บ้านนั้น จากเหตุการณ์วันนั้นเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 18 ต.ค. 2565 เวลา 21.14 น. ตนได้รับแจ้งจากผู้ใหญ่บ้านว่ามีชายเมาคลุ้มคลั่งขับรถซาเล้งร้องตะโกนเอะอะโวยวายในหมู่บ้าน ซึ่งได้ขับผ่านหน้าบ้านของตน (ภาพในกล้องวงจรปิด) ก็ยังร้องตะโกนเอะอะโวยวาย ซึ่งในขณะนั้นตนก็พักอาศัยอยู่ในบ้าน เมื่อได้รับการร้องขอจากผู้ใหญ่บ้าน ตนในหน้าที่ของ ชรบ.ประจำหมู่บ้าน ด้วยความเร่งรีบออกไประงับเหตุดังกล่าว จึงสวมเพียงกางเกง และพกอาวุธปปืนประจำกายที่มีทะเบียนถูกต้อง
...
จากนั้นได้เดินออกจากหน้าบ้านไปที่สี่แยกหน้าบ้านผู้ใหญ่บ้าน ซึ่งเป็นเส้นทางที่มีชายอาละวาด ซึ่งห่างจากบ้านเพียง 200 เมตร เมื่อไปถามชาวบ้านก็ทราบว่าเป็นเขยของหมู่บ้านนี้ เมื่อเมาก็จะอาละวาดเป็นประจำ ตนทราบข้อมูลแล้วก็ประเมินสถานการณ์ว่าเหตุการณ์ไม่รุนแรง จึงได้เดินกลับมาบ้านตนเอง
ส่วนภาพที่โพสต์พาดพิงถึงชายแต่งชุด ชรบ. เตะผู้ที่ก่อเหตุเมายาบ้าฆ่าพ่อ เมื่อปี 2564 ที่ผ่านมานั้นก็คือตน แต่เป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมานานแล้ว ตนเองยอมรับว่าเตะแถมยังกระทืบอีกด้วย เพราะผู้ก่อเหตุดังกล่าวฆ่าพ่อ ซึ่งญาติก็เรียกร้องให้สั่งสอนผู้ก่อเหตุ แต่ตนก็อยู่ภายใต้กฎหมาย จึงได้เตะไปเพื่อสั่งสอน ไม่ได้ใช้อารมณ์แต่อย่างใด เพราะถ้าหากตนฆ่าผู้ก่อเหตุก็ต้องรับโทษตามกฎหมายเหมือนประชาชนทั่วไป
อย่างไรก็ตาม ยืนยันว่าทุกวันนี้ตนก็เป็นเพียงพ่อค้าขายข้าวและอาหารทะเลแห้ง แต่เมื่อมีบทบาทหน้าที่เป็น ชรบ.หมู่บ้าน ก็ต้องปฏิบัติหน้าที่อย่างเข้มแข็ง ไม่มีเงินเดือน เบี้ยเลี้ยงตอบแทนแต่อย่างใด แต่ทำเพราะอยากเห็นสังคมดีขึ้นเท่านั้น.