ผมมีความคืบหน้าเรื่อง“ตุ๊ดตู่” ที่พจนานุกรมอธิบายความหมายหนึ่งว่า สัตว์ชนิดหนึ่งในบทดอกสร้อยสุภาษิต มารายงาน จะได้รู้จักกันไว้ ตุ๊ดตู่ ตัวที่ว่าขี้เกียจนักหนาระอาใจนั้น มันขี้เกียจจริงแท้แน่ไฉน
เรื่องกลอนบทที่ขาดตกติดค้าง มีท่านผู้อ่านสองท่านเขียนจดหมายด้วยลายมือ ท่านแรกเติมกลอนวรรคสดับวรรคที่ขาดมาให้ “ชาติขี้เกียจเบียดเบียนแต่เพื่อนบ้าน” ต่อด้วยวรรครับ “การงานสักนิด ก็คิดหลบ”
แล้วก็ถึงวรรครองวรรคที่สาม ที่ผมจำได้ขาดๆเกินๆที่ถูกต้อง คือ “ตื่นเช้าเราจักหมั่นประชันพลบ”
แล้วก็จบด้วยวรรคส่ง “ไม่ขอพบขี้เกียจเกลียดนักเอย”
ท่านที่สองวันที่เขียนอายุเกิน 90 สองวัน บอกชื่อ “อีนางเฒ่า ที่ไม่ค่อยอดทน” เติมบท “ตุ๊ดเอ๋ยตุ๊ดตู่มาให้เต็ม”
แล้วทักท้วงว่าเขียนถึงกลอนที่ขาดเป็น “บาท” ที่ถูกต้องต้องใช้วรรค ผมสอนง่ายเขียนคำว่า “วรรค” ไปแล้ว
ส่วนโคลงสี่เรื่องการเมืองในศาล ทั้งบทที่เพนกวินเขียน และบทที่คุณเขียนผมก็ตั้งใจอ่าน แต่งเก่งทั้งสองบทครับ แต่ขอโทษ ที่ถ่ายทอดต่อไม่ได้
คุณอีนางเฒ่า อายุแก่กว่าผม ยังไม่รู้จักตุ๊ดตู่ตัวจริง แต่คนรุ่นพ่อแม่เราดูเหมือนท่านจะรู้จักตุ๊ดตู่ดี
ภราดา ฟ.ฮีแลร์ บาทหลวงคณะเซนต์คาเบรียล มาจากฝรั่งเศส ถึงไทย เมื่อปี พ.ศ.2444 อยู่ไทย 9 ปี ท่านแต่งตำราเรียนสอนเด็กอัสสัมชัญ ยังใช้เรียนกันถึงวันนี้
ใน “ดรุณศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 บทที่ 36” เรื่องอ้ายตุ๊ดตู่ อาจารย์ ฟ.ฮีแลร์ ดูท่านรู้จักตุ๊ดตู่ดีกว่าพวกเรา แต่งเป็นกลอนเอาไว้ 5 บท
อนิจจาเอ๋ย! หลับคุดคู้ไม่รู้เห็น มาพลอยเป็นอันตรายถึงตายโหง ก็มีบ้างอย่างตุ๊ดตู่อยู่ในโพรง นอนโก้งโค้งอยู่ดีๆยังมีภัย
...
ตามนิทานพรานป่าเวลาหนึ่ง แกไปถึงต้นสะเดาที่เขาใหญ่ กำลังด้นค้นกวางมาทางไกล ก็พอไปพบงูมันขู่เอา
เสียงฟ่อฟู่ชูหัวตัวเท่าแขน แกจึงแพ่นลงด้วยมีดหวิดงูเห่า งูก็เลื้อยหลบลงโพรงสะเดา ที่อ้ายเจ้าตุ๊ดตู่อยู่ชุกชุม
เห็นแต่หางหวังจะฉุดก็หวุดหวิด อ้ายงูพิษซอกซ่อนเข้านอนซุ่ม แกจึงมัดคบใหญ่เอาไฟรุมแล้วเผาสุมโพรงไม้ทลายลง
แสนสงสารอ้ายตุ๊ดตู่คุดคู้หลับ ต้องย่อยยับสิ้นเชื้อไม่เหลือหลง เพราะอ้ายงูตัวร้ายใจทะนง จำเพาะตรงเข้ามาอยู่เพียงครู่เดียว
เนื้อหาเรื่องอ้ายตุ๊ดตู่ ที่อาจารย์ ฟ.ฮีแลร์ แต่ง แสดงว่าตุ๊ดตู่ชอบอยู่ในโพรงต้นสะเดา มากกว่าโพรงต้นไม้อื่น แต่มุมมองของท่าน ตุ๊ดตู่นอนหลับไม่รู้นอนคู้ไม่เห็น แต่ปะเหมาะเคราะห์ร้าย เพราะงูเห่าเจ้ากรรม มันนำพา
เจ้าตุ๊ดตู่ตัวนี้นอกจากไม่ได้ขี้เกียจสันหลังยาว เหมือนตัวในบทดอกสร้อย ยังเป็นตุ๊ดตู่ตัวที่น่าสงสาร
เป็นอันว่าตุ๊ดตู่สองตัว ตัวแรกในบทดอกสร้อย เพราะนอนในรู จึงถูกมองว่าเป็นเจ้าตัวขี้เกียจ น่ารังเกียจ ส่วนตัวที่สองของอาจารย์ ฟ.ฮีแลร์ นอนในโพรงสะเดา ตามธรรมชาติของมัน แต่ถูกมองว่า เป็นตัวน่าสงสาร
ตุ๊ดตู่ ก็เหมือนคนนั่นละครับ ไม่ว่าจะคิดจะทำอะไร ก็แล้วแต่ใครจะมอง
นายกฯตู่ของเรา เหนื่อยกับการสงครามโควิด-19 สายตัวแทบขาด แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน แต่ก็ยังมีคนหาเรื่องด่า หาเรื่องผลักไส ขอให้ออก
แต่ก็ยังมีคนไม่น้อยมองว่าปัญหาบ้านเมืองเรา ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยของโลก ช่วยให้กำลังใจ
ผมก็พอมีคำแนะนำ เรื่องโรคระบาด อดทนใช้สติปัญญา สั่งสมบารมีสู้ๆกับมันไป เรื่องที่ระวัง ก็น่าจะคล้ายกับตุ๊ดตู่ในโพรงสะเดา เจ้าพวกงูเห่าที่พยายามเข้ามาใกล้ตัว.
กิเลน ประลองเชิง