ประเทศไทยกับการเปลี่ยนแปลงเพื่อความเจริญก้าวหน้าในทุกด้านคงเป็นเรื่องยาก เพราะแม้แต่ปัญหาหลักๆ ที่ควรจะต้องแก้ก็ยังแก้ไม่ได้

นับประสาอะไรกับเรื่องอื่นๆ

อย่างปัญหาน้ำท่วมตั้งแต่น้ำท่วมใหญ่ปี 2554 จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีการแก้ไขแต่อย่างใด ทั้งๆ ที่ตอนนั้นสารพัดโครงการผุดโผล่ออกมา

แต่ทุกวันนี้ก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ที่ดูดีหน่อยก็คงเป็นเรื่องการพยากรณ์อากาศที่กรมอุตุฯ ได้ปรับปรุงให้มีความแม่นยำและสามารถแจ้งให้ประชาชนได้รับรู้อย่างต่อเนื่อง

นี่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวยังทำได้แค่นี้

อย่างอื่นคงไม่ต้องพูดถึงเพราะเปลืองความรู้สึกเปล่าๆ

วันนี้มีรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยที่เห็นว่าเป็นวิถีทางที่ถูกต้องแต่ก็ไม่ได้ทำให้เกิดความหวังว่าประเทศไทยจะมีอะไรที่ดีกว่านี้

เพราะเหตุอย่างหนึ่งคือ...

“ปัญหาการเมือง” ที่นักการเมืองยังมุ่งแต่เรื่องผลประโยชน์ของนักการเมืองและพรรคการเมืองเท่านั้น

มันก็เลยไม่นิ่ง ไม่มีภาพความร่วมมือร่วมใจที่จะทำประโยชน์ให้แก่ประเทศ

วันๆหายใจหายคอแต่เรื่องการเมืองที่เป็นผลประโยชน์ของตัวเอง แก้ไขรัฐธรรมนูญ นิรโทษกรรม โครงการที่ทำให้ประชาชนพอใจและแบ่งปันผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน

หากติดขัดหรือมีปัญหาก็โทษ “รัฐประหาร”

ไม่ว่าพรรคการเมืองฝ่ายรัฐบาลหรือฝ่ายค้านต่างกันแค่อยู่คนละข้างแต่ไม่ต่างกันในเรื่องการแก้ไขปัญหาของประเทศและสร้างความเจริญให้เกิดขึ้น

หลืบมุมการเมืองของไทยมีแค่นี้จริงๆ...

วันนี้รัฐบาลที่มีเสียงสนับสนุนทำให้มีความมั่นคงในด้านเสถียรภาพ ว่าไปแล้วน่าจะเป็นโอกาสทองที่จะร่วมกันเป็น “พลัง” สร้างชาติแปงเมือง

ที่ไหนได้ยังจมปลักอยู่กับปัญหาเก่าๆ ซ้ำซากไม่สามารถหลีกพ้นไปจากวงจรนี้ได้ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดายยิ่ง

...

ประเทศในกลุ่มอาเซียนด้วยกันที่เคยแย่กว่าเรามากมาวันนี้เขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าสนใจยิ่ง

ไม่ว่าจะเป็นอินโดนีเซีย สิงคโปร์ มาเลเซีย

ที่การเมืองของเขาลงตัวเข้าที่เข้าทางจนสามารถสร้างความมั่นคงให้แก่ประเทศจนนำไปสู่ประเทศที่พัฒนาแล้ว

เพราะเศรษฐกิจที่ก้าวหน้าและความเจริญที่เป็นรูปธรรม

ยุคหนึ่งสมัยหนึ่งไทยเคยประกาศว่าจะเป็น “เสือตัวที่ 5” จากนั้นก็ถดถอยอย่างชัดเจนจนประเทศอื่นแซงหน้าไปหมดแล้ว

เพราะนักการเมืองไทยและระบบการเมืองไทยไม่เสถียร

ที่เห็นและเป็นไปคือการพัฒนาที่ฉาบฉวยเท่านั้น เทคโนโลยีที่ทันสมัยคนไทยสามารถเรียนรู้และนำมาใช้ได้

แต่ก็เพียงผิวเผินเท่านั้นไม่สามารถนำมาใช้เป็น “หลัก” ได้

พูดง่ายๆ คือทันสมัยแต่ไม่พัฒนา!

ต่างๆเหล่านี้ทำให้คนไทยส่วนหนึ่งเกิดความรู้สึกท้อแท้และสิ้นหวังเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรได้แต่ภาวนาเท่านั้น

ยังดีนะ...ที่เมืองไทยยังมีทรัพยากร มีโชคดี

มีข้าวกินได้ครบมื้อดีกว่าอีกหลายประเทศซึ่งไม่มีจะกิน

การเลือกตั้งที่มุ่งหวังว่าจะได้คนดีคนเก่งเข้ามาบริหารประเทศแต่ที่สุดแล้วก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่หวัง

เพราะนี่คือประเทศไทย!

“สายล่อฟ้า”

คลิกอ่านคอลัมน์ “กล้าได้กล้าเสีย” เพิ่มเติม