"ตัวตน” ของคนชื่อ “ชวน หลีกภัย” มันเป็นคำตอบได้ดี
การที่ถูก “ลูบคม” โดน “พลังประชารัฐ” บุกเจาะ “ถ้ำเสือ” เขตเมืองตรัง บ้านเกิดในชีวิตและถิ่นแจ้งเกิดทางการเมืองของ “เทพเจ้าชวน” ไม่นับจังหวัดนครศรีธรรมราช จังหวัดสงขลา เรียกว่าหัวเมืองใหญ่ของภาคใต้ของประชาธิปัตย์โดนตีแตกกระจาย แพ้ยับเยินสุดในชีวิตการเมืองของ “ลูกแม่ถ้วน”
มันปฏิเสธไม่ได้กับเรื่อง “คาใจ” จะโหวตให้คู่แข่งที่ลูบคม
โดยเฉพาะเบื้องลึกที่ยังอยู่ในวังวนเดิม อาการแบบที่นายชวน ยังท่องมนต์ปลอบใจลูกทีม อย่าท้อ ต้องต่อสู้ เพราะเราแพ้อำนาจเงิน อำนาจรัฐ สคริปต์เก่า หนังน้ำเน่าบทเดิมๆที่ฉายซ้ำจนคนจำได้
และนั่นก็ทำให้ปรมาจารย์ชวนลืมนึกถึง “โลกแห่งความเป็นจริง” ในยุค 5 จี ที่คนใต้ โหวตเตอร์รุ่นใหม่ๆได้แสดงให้เห็นถึงความเบื่อหน่ายพรรคการเมืองเดิม ที่คนเก่าคนแก่จงรักภักดีมาหลายสิบปี
เลือกตั้งกี่ครั้งก็ชนะซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้แต่เสาไฟฟ้าลงยังได้
แต่สิ่งที่เห็นก็คือ ไม่มีการพัฒนาการใดๆ โดยเฉพาะจุดแรกที่สะท้อนถึงความเจริญ นั่นคือถนนหนทางไปสู่ภาคใต้ยังเป็นถนนแบบเดิมๆเลนแคบๆเมื่อเทียบกับเหนือ อีสาน ตะวันออก
ทั้งๆที่ภาคใต้มีศักยภาพสูงสุดในเรื่องของการท่องเที่ยว
และก็อย่างที่เห็นชีวิตความเป็นอยู่ของคนใต้ยังผูกติดอยู่กับยางพารา ปาล์มน้ำมัน ชะตาปากท้องขึ้นลงตามกลไกราคาพืชผลในตลาดโลกที่นับวันจะเตี้ยลงๆ
ตรงกันข้ามกับความพยายามของรัฐบาลภายใต้การนำของ “นายกฯลุงตู่” พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ที่มีมือบริหารอาชีพอย่างนายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รองนายกฯ กัปตันทีมเศรษฐกิจ ได้ออกแรงยกระดับการพัฒนาเศรษฐกิจพื้นที่ภาคใต้อย่างเห็นเนื้อเห็นหนัง
...
ทั้งการผลักดันเมกะโปรเจกต์เขตเศรษฐกิจพิเศษภาคใต้ (SEC) เชื่อมโยง 4 จังหวัด ชุมพร ระนอง สุราษฎร์ธานี และนครศรีธรรมราช การผุดรถไฟฟ้ารางเบา เพื่อพัฒนาระบบขนส่งมวลชนในจังหวัดภูเก็ตให้มีมาตรฐานและมีประสิทธิภาพ รองรับการขยายตัวด้านเศรษฐกิจและการท่องเที่ยว
นั่นก็ไม่แปลกที่พรรคพลังประชารัฐจะเหมา ส.ส.ภูเก็ตทั้งสองเขต
และเหตุผลเหนืออื่นใด จุดแตกหัก นั่นคือการที่นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ อดีตหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ตีไพ่พลาด ประกาศไม่หนุน พล.อ.ประยุทธ์เป็นจุดให้คนใต้ผวา บทบาทของประชาธิปัตย์เท่ากับเปิดทางให้ระบอบทักษิณคืนชีพ จึงรีบช่วยกันออกมาเทคะแนนหนุนพรรคพลังประชารัฐ ตัดหางประชาธิปัตย์
ด้วยเหตุผลเหล่านี้ ฝ่ายที่ “หนุนลุงตู่” จึงมีคำตอบกลับไปพูดกับคนใต้ได้ง่ายๆ
ตรงกันข้ามกับฝั่งที่ยังยักท่าจะเป็นฝ่ายค้านอิสระ แม้แต่นายชวนเองที่อาจจะกอดภาพ “เจ้าหลักการ” รอล้างมือในอ่างทองคำ แต่ในสภาพที่พรรคประชาธิปัตย์ส่อแตกซ้ำรอยประวัติศาสตร์ “กลุ่ม 10 มกรา”
ไม่รู้จะต้องใช้เวลาอีกกี่ชั่วอายุคนจึงจะฟื้นคืนชีพ.
กำปั้นหยก