หนังสือเล่มนี้ “โอวาทสี่ของท่านเหลี่ยวฝาน” หาซื้อไม่ได้ (เจือจันทน์ อัชพรรณ แปล) พิมพ์แจกเป็นธรรมทาน ผมได้มากว่า ยี่สิบปี แต่วางไว้ไกลมือ เจอคราวนี้ก็ดีใจ รีบอ่านฟื้นความรู้เก่า
ท่านเหลี่ยวฝาน ปราชญ์ปลายราชวงศ์หมิง ให้โอวาทสอนลูกไว้สี่ข้อใหญ่ ต่อไปนี้คือโอวาทบางส่วน
หากลูกมัวหลงระเริงอยู่กับความสุขทางโลก ก็จะเหมือนผ้าขาว ถูกสีต่างๆแปดเปื้อนไปจนหมดความบริสุทธิ์ผุดผ่อง จากการทำอะไรที่ไม่ควรทำ คิดว่าผู้อื่นไม่ล่วงรู้ ทั้งยังยิ่งเหิมเกริมทำผิดมากขึ้น สุดท้ายก็เหมือนสัตว์เดรัจฉาน
ไม่สามารถรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ในโลกนี้จะมีอะไรอีกเล่า ที่น่าละอายไปกว่าความไม่รู้ดีรู้ชั่ว
ด้วยเหตุนี้ พ่อจึงย้ำสอนลูกว่า ลูกจะต้องมีความเกรงกลัวต่อการทำชั่ว
เทพยดาอยู่เบื้องบน ผีสางวิญญาณล้วนมีร่างโปร่งแสง มีอยู่เกลื่อนกลาดทุกหนทุกแห่ง
นัยน์ตามนุษย์ธรรมดาย่อมมองไม่เห็น ไม่ว่าลูกจะทำผิดอะไรที่คนไม่รู้ ผีสางเทวดารู้
ไม่ว่าลูกจะปกปิดความผิดไว้ได้เพียงใด แต่จะปกปิดผีสางเทวดาหาได้ไม่ ไม่ว่าในตัวลูกมีไส้กี่ขด ท่านเหล่านั้นก็มองเห็นทะลุปรุโปร่ง หากวันใด บังเอิญมีคนรู้เห็นเข้า
วันนั้นลูกก็จะกลายเป็นคนไร้ค่า
ถ้าลูกทำความผิดร้ายแรง ลูกจะต้องรับเคราะห์กรรมหนัก ถ้าลูกทำผิดเพียงนิดหน่อย ความสุขที่กำลังให้ผลลูกอยู่บ้างก็จะน้อยลง
แต่แม้ลูกยังไม่ตาย แม้ได้ทำความผิดล้นฟ้า ก็ยังมีเวลาแก้ตัว ถ้าลูกสำนึกในความผิดนั้นทันท่วงที
สอนลูกถึงตอนนี้ ท่านเหลี่ยวฝาน มีเรื่องเล่า...ฟังคลับคล้ายชาดกพุทธศาสนา ครั้งหนึ่ง ชายคนหนึ่ง ตลอดชีวิตเขาทำแต่ความชั่ว ครั้นพอใกล้ตายเขาได้สำนึกผิด ขณะจิตเดียว จิตสุดท้าย (จุติจิต) นั้น
...
เขาได้ปฏิสนธิสู่สุคติภพ (สวรรค์) ทันท่วงที รอดพ้นจากทุคติภพ (นรก) ได้อย่างฉิวเฉียด
จิตที่รู้จักผิดชอบชั่วดีในวินาทีสุดท้าย เป็นปัจจัยให้เขารู้ซึ้งถึงกรรมดี
กรรมชั่วที่เคยกระทำเป็นหมื่นเท่าพันทวีจึงติดตามกรรมดีไม่ทัน
เหมือนในถ้ำที่มืดมิดนานนับพันปี เพียงแต่จุดไฟดวงเดียว ก็ขับไล่ความมืดมิดหมดไปในพริบตา
แม้เรื่องกฎแห่งกรรมมีทางออกให้ไว้ แต่ลูกก็ต้องจดจำไว้ แม้ความผิดนั้นแก้ไขได้ ก็อย่านอนใจ กระทำผิดซ้ำซาก อย่านึกว่า วันนี้ทำผิดแค่นี้ พรุ่งนี้เราแก้ไขไม่ทำผิดอีก
พ่อขอย้ำให้ลูกเข้าใจ ความผิดที่รู้ว่าผิดแล้วจงใจทำอีก เป็นมโนกรรมที่มีโทษหนัก แม้ลูกตั้งใจแก้ไขในวันพรุ่ง
ก็อาจสายไปแล้ว
เพราะในโลกแห่งความวุ่นวายโกลาหลนี้ ใครจะรับประกันได้ว่า จะมีชีวิตอยู่ถึงวันพรุ่งนี้
มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้ด้วยลมหายใจ ถ้าลูกขาดหายใจเพียงครั้งเดียว ชีวิตนี้ก็ไม่ใช่ของลูกอีก ทุกสิ่งที่มีลูกนำติดตัวไปไม่ได้ สิ่งที่จะติดตามลูกไปได้ มีเพียงกรรมดีและกรรมชั่ว
ความผิดถูกความชั่วดี ล้วนเป็นปัจจัยแก่กันและกัน เมื่อรู้ว่าผิดรีบแก้ไขความถูกก็จะกลับคืนมา หากทำความดีอยู่ไหนเลยความชั่วจะมากล้ำกราย
จะตัดสินใจเรื่องอะไรต่อไป ขึ้นอยู่กับความกล้าและความเด็ดเดี่ยวของลูกเอง
ผมคัดโอวาทท่านเหลี่ยวฝานสอนลูกแค่นี้ หากคิดว่าฟังดูดีแต่ไม่รู้เรื่อง ผมขอเลือกบรรทัดที่ผมชอบและเชื่อ
เทพยดาอยู่เบื้องบน ผีสางวิญญาณล้วนมีร่างโปร่งแสง นัยน์ตามนุษย์ธรรมดาย่อมมองไม่เห็น ไม่ว่าลูกจะทำผิดอะไรที่คนไม่รู้ ผีสางเทวดารู้.
กิเลน ประลองเชิง
คลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม