ผู้รู้จีนถกเถียงกันมานาน...หนึ่งในผู้นำสามก๊ก... “โจโฉ” แท้จริงเป็นทรราช หรือเป็นอัศวินม้าขาว
อ่านหนังสือจากสำนักพิมพ์แสงดาว เล่มล่า “บริหารงานด้วยกลยุทธ์สามก๊ก” (บุญศักดิ์ แสงระวี เขียน) ตอน ฆ่าตั๋งโต๊ะไม่ได้โจโฉมอบกระบี่...ให้จบแล้วก็น่าจะได้คำตอบ
ตำนานสามก๊ก ตอน ล้มฮั่นเต้ให้ตันลิวอ๋องครองบัลลังก์...เล่าว่า หลังเลนเต้สวรรคต ตั๋งโต๊ะก็ฉวยโอกาสเผด็จอำนาจในราชสำนัก โค่นฮั่นเต้เล่าเปี่ยนลงจากบัลลังก์ ตั้งตันลิวอ๋องเล่าเหียบขึ้นเป็นฮ่องเต้แทน
ขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นฝ่ายบู๊ไม่พอใจกันทั่วหน้า
วันหนึ่งอ้องอุ้น จัดงานเลี้ยงในบ้าน เมื่อพูดกันถึงการยึดอำนาจของตั๋งโต๊ะ พวกขุนนางต่างก็ร้องไห้ โจโฉจึงพูดทะลุกลางป้องขึ้นว่า
“พวกท่านแม้จะร้องไห้กันจากพลบค่ำไปถึงสว่าง จากกลางวันไปถึงกลางคืน ก็ไม่สามารถจะทำให้ตั๋งโต๊ะตายไปได้ดอก”
“ท่านมีอุบายดีอย่างไรหรือ?” มีเสียงถาม
โจโฉตอบว่า “ทุกวันที่ข้าพเจ้าลดตัวมาอยู่ด้วยตั๋งโต๊ะนั้น ความจริงก็เพื่อฉวยโอกาสคิดการใหญ่ บัดนี้ตั๋งโต๊ะก็ไว้ใจข้าพเจ้าอยู่ ข้าพเจ้าเองก็มีโอกาสเข้าใกล้ชิดกับตั๋งโต๊ะ ทราบว่าท่านอ้องอุ้นมีกระบี่วิเศษอยู่เล่มหนึ่ง ถ้าหากให้ยืม ข้าพเจ้าไปฆ่าตั๋งโต๊ะเสีย แม้จะตายก็ไม่เสียดายชีวิตเลย”
วันรุ่งขึ้น โจโฉเหน็บกระบี่วิเศษเข้าไปในจวนอุปราช แล้วเข้าไปหาตั๋งโต๊ะที่กำลังนั่งอยู่ในศาลาเล็ก มีลิโป้ยืนรับใช้ข้างๆ ตั๋งโต๊ะถาม “เหตุใดท่านจึงมาช้านัก” โจโฉตอบว่า “ม้าเลวทำให้ช้า”
ตั๋งโต๊ะหันไปสั่งลิโป้ “เรามีม้าดีจากเสเหลียงหลายตัว เจ้าไปเลือกให้โจโฉก่อนสักตัว” ลิโป้รับคำแล้วออกไป
...
โจโฉเห็นโอกาสรำพึงในใจ “โจรถ่อยคนนี้ สมควรตาย” คิดจะชักกระบี่ แต่ก็ชะงักเพราะเกรงว่าตั๋งโต๊ะยังแข็งแรงดีมีกำลังมาก ตั๋งโต๊ะรูปร่างอ้วนใหญ่ นั่งไม่ติด ขยับตะแคงตัวลงนอนหันหน้าเข้าข้างใน
โจโฉได้ที จึงชักกระบี่ยกขึ้นจะแทง
ตั๋งโต๊ะมองกระจกด้านหลัง เห็นโจโฉชักกระบี่ จึงรีบหันหน้ามาถาม “ท่านจะทำอะไรหรือ?”
เวลานั้น ลิโป้ก็จูงม้าเข้ามาพอดี...โจโฉตกใจเหงื่อแตก รีบคุกเข่าชูกระบี่วิเศษด้วยสองมือยื่นให้ว่า
“กระบี่วิเศษเล่มนี้ ข้าพเจ้าใคร่ขอมอบให้แก่ท่านผู้มีพระคุณ”
ตั๋งโต๊ะรับกระบี่ไว้ เห็นกระบี่นั้นยาวเซียะเศษ ประดับด้วยนพรัตน์ มีความคมกริบ เป็นกระบี่วิเศษจริง จึงมอบให้ลิโป้ถือไว้ โจโฉปลดฝักส่งให้ลิโป้ไปด้วย
ตั๋งโต๊ะนำโจโฉออกมาดูม้านอกศาลา โจโฉแสดงความขอบคุณแล้วว่า “ข้าพเจ้าใคร่จะขี่ลองฝีเท้าดู” ตั๋งโต๊ะสั่งจัดอานให้ โจโฉจูงม้าออกนอกจวน ขึ้นม้าได้ก็ลงแส้มุ่งไปทางทิศอาคเนย์
โจโฉไม่ทันลับตา ลิโป้กล่าวแก่ตั๋งโต๊ะว่า “เมื่อข้าพเจ้ามา โจโฉมีกิริยาคล้ายจะลอบฆ่าท่านพ่อ แต่กลแตกเสียก่อน จึงแสร้งทำเป็นมอบกระบี่ให้” ตั๋งโต๊ะก็ว่า “บิดาก็สงสัยอยู่”
ลิยูที่ปรึกษา แนะว่า “โจโฉอยู่คนเดียวในบ้าน ท่านจงส่งคนไปเชิญมา” ไม่นานก็รับรายงาน โจโฉไม่ได้กลับบ้านแต่ขี่ม้าไปทางตะวันออก...ตั๋งโต๊ะก็แน่ใจ โจโฉตั้งใจมาฆ่าตัวเองจริง
นี่คือหนึ่งลีลา ที่โชว์ไหวพริบไร้เทียมทาน...สะท้อนความเป็นโจโฉ จึงไม่แปลกที่สงครามระหว่างสามก๊ก ก๊กเล่าปี่มีขงเบ้งเจ้าปัญญา มีขุนพล กวนอู เตียวหุย จูล่ง ก๊กซุนกวน อยู่ในชัยภูมิดี มีจิวยี่คนเก่งเป็นตัวช่วยสำคัญ
ก็จบลงด้วยก๊กโจโฉชนะ
ในสงครามการเมืองไม่ว่ายุคใดสมัยไหน...ใช้กติกา “ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นกบฏ” ครับ เรื่องใครดีกว่า ใครเลวกว่า คนพวกนั้น เขาเลิกพูดกันไปนานแล้ว.
กิเลน ประลองเชิง