หญ้าถอดบ้องจัดเป็นพืชโบราณอีกชนิด...ที่มีอยู่ในองค์การสวนพฤกษศาสตร์
มีชื่อวิทยาศาสตร์ Scientific name Equisetum debile Roxb อยู่ในวงศ์ : Family name EQUISETACEAE ส่วนชื่อเรียกอื่นๆมีตั้งแต่ เครือเซาะปอยวา แยปอ หญ้าเงือก หญ้าหูหนวก หญ้าถอดบ้อง
เป็นพืชที่ไม่เปลี่ยนแปลงวิวัฒนาการมากนัก จากยุคดึกดำบรรพ์ จัดเป็นพืชชั้นต่ำที่มีท่อลำเลียง ไม่มีดอก ลำต้นกลม สีเขียว ภายในกลวง มีรอยแตกขนานตามยาวของลำต้น รูปทรงกระบอก แตกกิ่งก้านน้อย มีข้อปล้องชัดเจน มีเหง้าอยู่ใต้ดิน ใบมีลักษณะเป็นปล้องประมาณ 8-25 ข้อ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 4-7 มม. ยาวได้ถึง 1 ม. ที่รอยต่อของข้อมีขนสีน้ำตาลรอบๆข้อ
ใบเป็นเยื่อบางๆ รูปสามเหลี่ยมรอบข้อ ยาว 8 มม. ผลลักษณะเป็นโคนเกิดเดี่ยวๆที่ปลายกิ่ง รูปกลมรีป้อมๆ ขนาดกว้าง 0.3-0.6 ซม. ยาวประมาณ 1 ซม. ผิวนอกมีตาเป็นรูปหลายเหลี่ยมชัดเจน ภายในมีสปอร์เพื่อการขยายพันธุ์ เมื่อแก่จะกลายเป็นสีน้ำตาล
พบการกระจายพันธุ์ตั้งแต่อินเดีย จีนตอนใต้ อินโดจีน ไต้หวัน ไทย มาเลเซียและโพลีนีเซีย
ชอบขึ้นตามที่ชื้นริมน้ำ บริเวณน้ำตกและที่โล่งแจ้งที่ระดับความสูงปานกลาง มีสรรพคุณทางยา คนโบราณนำต้นมาต้มดื่ม ช่วยขับปัสสาวะ รักษาโรคนิ่ว ขับระดูขาว บำรุงไต
...
ทั้งนี้ ในต้นหญ้าชนิดนี้มีซิลิกา (Silica) สูง จึงถูกนำไปใช้ผสมกับผลิตภัณฑ์หลากหลายชนิดที่ช่วยซ่อมแซม กระตุ้นให้ผมงอกใหม่ และแก้ไขในเรื่องหัวล้านของผู้ชายได้ดี
ปัจจุบันค่อนข้างหายาก จึงมีผู้เพาะเลี้ยงขึ้นมา และกลายเป็นไม้ประดับไม้จัดสวนที่สวยงาม.