หมูหยอง อาหารที่มีต้นกำเนิดมาจากจีน เป็นอาหารแห้งที่มีลักษณะเป็น ฝอย ฟู กรอบ มีสีเหลืองออกน้ำตาลอ่อน คนไทยนิยมทานเป็นอาหารทานเล่น หรือทานร่วมกับข้าวต้มกุ๊ย หรือทำเป็นเมนูข้าวผัดกุนเชียง ข้าวผัดสับปะรด หรือเป็นวัตถุดิบของขนมปังไส้หมูหยอง แซนด์วิชไส้หมูหยอง ข้าวตังหน้าหมูหยอง ขั้นตอนการผลิตเริ่มจากนำเนื้อหมูสดมาเคี่ยวกับน้ำตาล จนเนื้อหมูเปื่อยเป็นเส้นและนำไปผัดด้วยไฟอ่อนให้หมูแห้ง ฟู กรอบ ผึ่งให้หายร้อน จะได้หมูหยอง

ทว่า หากผู้ผลิตรักษาสุขลักษณะส่วนบุคคล หรือสุขลักษณะในระหว่างการผลิต หรือจัดเก็บหมูหยองที่ไม่ดีเพียงพอ เก็บไว้ในที่ อับชื้น หรือไม่มีการป้องกันการปนเปื้อน ทำให้มีเชื้อก่อโรคปนเปื้อนได้ เช่น เชื้อแบซิลลัส ซีเรียส เชื้อชนิดนี้พบได้ทั่วไปตามธรรมชาติ เช่น ดิน ฝุ่นละออง ที่สำคัญมันสามารถสร้างสารพิษเอนเทอโรทอกซิน ที่เป็นอันตรายต่อร่างกายได้ เมื่อได้รับเข้าสู่ร่างกายจะทำให้มีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย ความรุนแรงของอาการขึ้นกับปริมาณที่ได้รับเข้าสู่ร่างกาย และภูมิคุ้มกันของแต่ละคน ตามกฎหมายของไทยกำหนดให้อาหารพร้อมบริโภครวมถึงหมูหยอง พบ เชื้อแบซิลลัส ซีเรียส ปนเปื้อนได้ไม่เกิน 100 ซีเอฟยูต่อกรัม

...

สถาบันอาหาร เก็บตัวอย่างหมูหยอง จำนวน 5 ตัวอย่าง จาก 4 ยี่ห้อ และ 1 ร้าน ในเขตกรุงเทพฯ เพื่อนำมาวิเคราะห์การปนเปื้อนของเชื้อแบซิลลัส ซีเรียส ผลการวิเคราะห์พบว่าทั้ง 5 ตัวอย่าง ไม่พบเชื้อแบซิลลัส ซีเรียส ปนเปื้อนเลย วันนี้หมูหยองยังปลอดภัยอยู่ แต่ไม่ควรชะล่าใจ ควรเลือกซื้อหมูหยองจากร้านที่รักษาสุขลักษณะได้ดี มั่นใจได้ว่าสะอาด หมูหยองบรรจุอยู่ในบรรจุภัณฑ์ที่ไม่ชำรุด ฉีกขาด เพื่อป้องกันการได้รับเชื้อก่อโรคจากอาหารเข้าสู่ร่างกาย และความปลอดภัยในระยะยาว.

ไทยรัฐ+สถาบันอาหารโครงการอาหารปลอดภัย

คลิกอ่านคอลัมน์ “มันมากับอาหาร” เพิ่มเติม