อีกหนึ่งสุดยอดของพระกริ่งรูปหล่อ ที่ยอมรับนับถือกันในวงการ คือพระชัยวัฒน์ ร.ศ.118 ของหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว นครปฐม องค์ที่เห็นในคอลัมน์วันนี้
อีกเหตุผลประกอบของคำว่าสุดยอด ก็คือ พระชุดนี้หล่ออยู่ในช่อเดียวกันหลายองค์ องค์บนสุดเป็นองค์เดียว ที่มีฐานบัว และใต้ฐานบัว ปรากฏเลขไทย 118 เป็นหมุดหมายชี้ว่า สร้างขึ้นเมื่อ ร.ศ.118 หรือปี พ.ศ.2440
คนรักพระหลวงปู่บุญบางคน รักที่จะเรียกท่านว่า “องค์ยอดช่อ” ก็ดูดี มีราศีเพิ่มขึ้น
ส่วนพระชัยวัฒน์ในช่อเดียวกันล่างๆ ลงมา เป็นองค์ที่หล่อแค่ถึงขอบฐานชั้นบน...ไม่มีฐานบัว ไม่มีเลข 118 วงการเรียกกันว่า ชัยวัฒน์พิมพ์ต้อ
ผมได้หนังสือทั้งเล่มหลวงปู่บุญ เล่มหลวงปู่เพิ่ม จากคุณสุธน ศรีหิรัญ สำนักพิมพ์ลานโพธิ์ ได้ความรู้ชัดเจน จากภาพถ่าย ยังมีพระชัยวัฒน์หลวงปู่บุญ อีกหลายช่อเหลือให้เห็น
องค์ยอดช่อนั้น...แน่นอน เป็นสุดยอดปรารถนา...
สามสี่สิบปีที่แล้ว พระหลวงปู่บุญยังไม่แพง ใครไปถึงก่อน ก็ได้ไปก่อน ใครไปหลัง ใช้กำลังทรัพย์ทำบุญน้อยกว่า จะเช่าพระชัยวัฒน์พิมพ์ต้อ ทางวัดให้คนเช่าทำบุญ ออกแรงใช้เลื่อยตัดออกกันเอง..
ตัดออกแล้ว เจ้าของพระจะไปตกแต่งเดือยที่โผล่ยาว ออกให้สั้น หรือจะแต่งก้นให้เรียบ...ก็ทำไป
เมื่อเป็นเช่นนี้ ด้านก้นพระชัยวัฒน์หลวงปู่บุญ จะมีเดือยจากช่อโผล่ออกมาบ้าง ไม่สั้นก็ยาว หรือแต่งจนก้นเรียบ ก็มีได้ ส่วนพิมพ์นั้น แน่นอน ช่างหล่อ หล่อจากหุ่นองค์เดียวกัน จึงเหมือนกันทุกองค์
จะติดพิมพ์ชัดเจนบ้าง หรือไม่ชัดบ้าง จะแต่งมากบ้าง น้อยบ้าง ก็เป็นไปตามธรรมชาติของพระหล่อ
ข้อสังเกตเพื่อหนีให้ไกลพระปลอม...ดูจากองค์ในคอลัมน์ ยังเหลือดินหุ่น ซึ่งช่างบอกว่า เป็นดินขี้วัว สีเหลืองนวล ติดเกรอะกรัง อยู่ตามซอกลึกๆในองค์พระ
...
หากยังมีดินหุ่นติดมากๆก็แสดงว่าพระยังไม่ถูกนำไปใช้ เพราะหากถูกจับต้อง หรือ เลี่ยมถักลวดแขวนคอแบบคนโบราณ ดินหุ่นก็มักจะหลุดร่อยออกไป เหลือน้อยลง
เนื้อหาถูกพิมพ์ทรงใช่ เมื่อมีดินหุ่นเหลือให้เห็นบ้าง เป็นตัวช่วย ก็สบายใจได้ เป็นหลวงปู่บุญแท้
ตอนนี้ราคาพระชัยวัฒน์หลวงปู่บุญแพงมาก องค์ยอดช่อ แทบไม่พูดกัน “เท่าไหร่?” องค์พิมพ์ต้อ ว่ากันเกินแสนไปนาน จึงต้องระมัด ระวังของปลอมให้มากๆ
ว่ากันเฉพาะหลวงปู่บุญองค์ยอดช่อ...มีข้อถกเถียงกันมานาน...เพราะเป็นพิมพ์เดียวกัน กับพระชัยวัฒน์ ร.ศ.118 ท่านเจ้ามา วัดจักรวรรดิหรือเปล่า?
ข้อแนะนำจากผู้รู้ หากเป็นท่านเจ้ามา เนื้อโลหะออกสีเหลืองทอง และมีร่องรอยถูกแต่งผิวเรียบกว่า
แต่ถ้าเป็นหลวงปู่บุญ ดูจากองค์ในคอลัมน์ หลุดออกมาจากเบ้าแบบเดิมๆ ไม่มีการแต่งผิว สีผิวจึงออกคล้ำ เหลืองปนดำมากกว่า แต่ความจริง เป็นพระที่ถูกใช้น้อย
และยิ่งถ้ามีคราบดินหุ่นติดบ้าง ก็เป็นหลักฐานแยกวัด ได้ชัดเลย เป็นหลวงปู่บุญแน่
เท่าที่ผมติดตามอ่าน เรื่องหลวงปู่บุญมานาน..ผมว่าท่านขลังมาก...ประวัติตอนหนึ่ง ลูกศิษย์เดินขึ้นไปหาท่านบนกุฏิ ไปเจอเสือโคร่งตัวใหญ่ ยังไม่มีเสียงคำราม ศิษย์คนนี้ ก็กระโดดหนีลงมา
กว่าจะตั้งสติได้ ก็พอรู้กันมาก่อน หลวงปู่บุญท่านเกิดปีเสือ วันดีคืนดี ลูกศิษย์หลายคนก็เห็นท่านทดลองวิชาเนรมิตตัวเองเป็นเสือ...
นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่เสริมว่าพระเครื่อง เครื่องราง เช่นเบี้ยแก้ของท่าน...ขลังจริง ไม่นับผงยาจินดามณี ที่เล่าขานกันมาถึงวันนี้ เอาไปกรอกเข้าปากคนตายไปแล้ว ยังฟื้นคืนชีวิตมาได้ชนิดไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ.
พลายชุมพล
คลิกอ่านคอลัมน์ “ปาฏิหาริย์จากหิ้งพระ” เพิ่มเติม