ก็รู้ว่าที่สังคมเราทุกวันนี้มันมีเหตุรุนแรงมากขึ้นจนน่าตกใจนั้น “สื่อ” ทุกชนิดก็เป็นหนึ่งในส่วนผสมอยู่ด้วย?!
ตราบใดที่เรายังเสพข่าวโทรทัศน์ เสพข่าวจากโซเชียลมีเดีย เราก็ไม่ต้องสงสัยอีกต่อไปว่า...
สื่อนั่นแหละตัวดี เป็นผู้สร้างสถานการณ์ ขยายความรุนแรงต่างๆให้ดูน่ากลัว น่าสยดสยอง จนกลายเป็นความเคยชินในสังคม
ยุคหนึ่งสื่อสิ่งพิมพ์ลงภาพผู้เสียชีวิต (จากเหตุการณ์ต่างๆ) ก็ถูกนักสิทธิมนุษยชนประณามว่า ละเมิดสิทธิผู้อื่น ถึงขั้นย่ำยีผู้เสียชีวิต
แต่มาถึงยุคนี้ สังคมออนไลน์เติบโตไม่หยุดยั้ง การสื่อสารผ่านช่องทางต่างๆ ว่องไวในพริบตา ความรุนแรงต่างๆ นานาจึงถูกยัดเยียดเข้ามาในโลกโซเชียลทุกนาที แต่เรากลับรู้สึกเฉยๆ ไม่มีองค์กรใดออกมาห้ามปรามใดๆ
ร้ายแรงกว่านั้น...สื่อโทรทัศน์กลับเห็นดีเห็นงามไปกับความรุนแรงในโซเชียลออนไลน์ ต่างหยิบเอาความรุนแรงนั้นมาถ่ายทอดต่อ ขยายความ พร้อมกับฉายภาพนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าตลอดวันตลอดคืน!!
คลิปสารพันที่ถูกบันทึกไว้แล้วนำมาโพสต์ในโลกโซเชียล คือหลักฐานชิ้นเอกที่สื่อทีวีเลียปากเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายขย้ำเหยื่อ
อะไรมันจะเสื่อมทรามเท่ายุคนี้ เพราะแม้แต่คลิปลูกทำร้ายพ่อแม่บาดเจ็บ–เสียชีวิต ก็ได้เห็นกันเต็มตาในจอโทรทัศน์
คำถามว่าสื่อต้องการจะสะท้อนความจริงในสังคม หรือต้องการขายความรุนแรงกันแน่? คือไม่ต้องมีสติปัญญาเลิศล้ำ ก็คิดออกมาว่าสื่อต้องการอะไร??
เพียงแต่ขอร้องกันอีกสักครั้ง อะไรที่มันรุนแรงเกินไปก็ควรเพลาๆลงบ้าง ที่ผ่านมามันสาหัสมากเกินเยียวยาแล้ว!!
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com
...