“นอกจากสถานีโทรทัศน์...แล้ว ก็แทบไม่น่าเชื่อว่ารายการข่าวช่องต่างๆจะละม้ายคล้ายคลึงกันมาก จนแยกไม่ออก
คุณแจ๋วริมจอครับ เรากำลังเดินมาถึงจุดที่ว่าความแตกต่างของข่าวในแต่ละช่อง มันเหมือนสายพันธุ์เดียวกันหมด คุณค่าของข่าวลดน้อยถอยหลังลงไปเรื่อยๆอย่างน่าวิตก
นำเสนอแต่ความฉาบฉวย ขาดแก่นแท้สาระ อันเป็นหัวใจของการนำเสนอข่าวสารที่เป็นธรรมและเที่ยงตรง เป็นประโยชน์ต่อประชาชน
นับเนื่องตั้งแต่เช้ายันมืดค่ำ เราจะเห็นแต่ข่าวที่จุดกระแสด้วยความดุเดือดเร้าใจ ทั้งวิธีการนำเสนอและรูปแบบเหมือนกันทุกช่อง
ปฏิเสธไม่ได้ว่า เหตุแห่งความรุนแรงก็คือข่าว...ไม่ว่าจะเป็นข่าวฆาตกรรมสะเทือนขวัญในครอบครัว หรือข่าวฆาตกรรมอันโหดเหี้ยมโดยทั่วไป
แต่วิธีการนำเสนอกลับซ้ำเติมความรุนแรงนั้น โดยทีมงานข่าวของสถานีโทรทัศน์เสียเอง ไม่ต่างจากเหยื่อฆาตกรรมถูกกระทำซ้ำสองโดยสื่อ ผ่านการเล่าข่าวที่ดุเดือดเลือดพล่าน
การตีแผ่ภาพผู้เสียชีวิต อำพรางด้วยการเบลอไว้ มันมองเป็นอย่างอื่นไม่ได้ นอกจากสื่อจงใจขยายความสลดใจนั้นให้มันดูทารุณกรรมสะเทือนใจยิ่งขึ้น
จำเป็นหรือไม่ที่จะต้องออกมาในรูปแบบนั้น ก็ขอให้สื่อโทรทัศน์พิจารณาให้ถ่องแท้ เราจำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นไหม
อย่างที่ใครหลายคนว่าไว้ สื่อทีวีเป็นสาธารณะ ใครจะเปิดชมก็ได้ ไม่เกี่ยงว่าจะมีวัยวุฒิเท่าไหร่ แยกแยะได้มากขนาดไหน
แต่สื่อควรยืนอยู่บนความรับผิดชอบที่มีต่อสังคมส่วนรวม ซึ่งรวมไปถึงยุวชนและเยาวชนทั่วประเทศด้วย
หากข้อเขียนนี้พอมีประโยชน์ ก็ขอได้โปรดนำเสนอในแง่มุมของผู้ชมข่าวที่ยังอยากให้สื่อโทรทัศน์เป็นพื้นที่สีเขียวจรรโลงประเทศบ้าง”.
“ศ.ไพจิตร”
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com
...