ในวงการสื่อเม็ดเงินจากโฆษณาคือเส้นโลหิตใหญ่หล่อเลี้ยงธุรกิจสื่อทุกชนิด โดยเฉพาะสื่อหลักอย่างโทรทัศน์ดิจิทัลที่ค่อนข้างสาหัสในภาพรวม
จากการสำรวจของสถาบันการศึกษาดังแห่งหนึ่งสรุปความว่า มีอยู่ไม่กี่สายธุรกิจที่ยังคงปักหลักเป็นสปอนเซอร์
คืออุตสาหกรรมยานยนต์ อาหาร ยาและเครื่องสำอาง และสายธุรกิจประกันชีวิตประกันภัย
จึงพออนุมานได้ในชั้นหนึ่งว่า ธุรกิจซึ่งกำลังดิ่งเหวนั้น ก็พอมีบางสายเอาอยู่ พอสู้ได้ โดยเฉพาะธุรกิจประกันชีวิต/ประกันภัย ซึ่งเป็นการขายความน่าเชื่อถือเป็นหลัก
การพูดความจริงในโฆษณาทางโทรทัศน์ ซึ่งเข้าถึงผู้บริโภคถึงห้องนอน จึงต้องให้ความจริงในสาระสำคัญให้ครบถ้วน เท่าที่ทำได้ในเวลาอันจำกัด
เชื่อว่ายังมีจำนวนไม่น้อยที่ลูกค้าผู้เอาประกันไม่ทราบในสิทธิของตนเอง?!
ในแต่ละปีบริษัทประกันชีวิตต้องนำส่ง “มูลค่าเงินสด” ที่ผู้เอาประกันทอดทิ้งไม่ส่งต่อ หลังจากส่งไปแล้ว 2-5 ปี เข้าสู่กองทุนประกันชีวิตของรัฐเป็นจำนวนมาก
ณ วันนี้ก็เป็นหลักหลายพันล้านบาท ปรากฏว่าเงินจำนวนนี้มีผู้ทราบและมาขอรับคืนไม่ถึงพันราย จากจำนวนบัญชีทอดทิ้งกว่าแสนราย
จึงขอประชาสัมพันธ์แทนบริษัทประกันชีวิตซึ่งไม่ค่อยกล่าวถึงในเรื่องนี้ ท่านใดรู้ตัวว่าเคยเป็นลูกค้าและส่งต่อเนื่องมา 2-5 ปี ต่อมาจะเลิกส่งด้วยเหตุใดก็แล้วแต่ ท่านยังมีสิทธิใน “มูลค่าเงินสด” ของท่านครับ
สอบถามหน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้อง หรือบริษัทประกันเจ้าเดิมของท่านได้...สิทธิของเราอย่าเฉา เพราะฟังโฆษณาทางโทรทัศน์แบบไม่ใส่ใจในรายละเอียด
เพราะบางทีความจริงที่รับมานั้น เป็นความจริงเพียงครึ่งเดียว!!
“สันติพงษ์ นาคประดา”
...
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com