จะมีการตัดสินใดในโลกนี้ที่จะได้รับการยอมรับว่าดี ถูกต้อง ยุติธรรม ควรค่า สมควรแล้ว เหมาะสมแล้ว และได้รับการยอมรับว่า “ใช่” เป็นเอกฉันท์พันเปอร์เซ็นต์
ทุกการแข่งขัน ทุกการประกวด ทุกสนาม ทุกเวที ไม่ว่าดนตรี กีฬา นักร้อง วรรณกรรม งานเขียน นางงาม รำวง เทพี งานศิลปะ มักมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์คัดค้านครหา ชื่นชมหรือขรมด่าตามติดมาภายหลังเสมอ
“บรรทัดฐาน” (การตัดสิน) นั้นเล่าอยู่ตรงไหน วัดกันที่อะไรและอย่างไร กฎกติกา-ดวงปัญญา-หัวใจ-รสนิยม-ความลึกคมของศาสตร์ศิลป์ หรือวัดกันแค่ที่ “หูตาใจ”
ต้อง (ทำใจ) ยอมรับว่า ปูมหลัง, พื้นเพ, สถานภาพทางสังคม และทิศทางลมของ “ชาติกำเนิด” ล้วนมีผลอย่างมหาศาลต่อการตัดสิน “คน” ซึ่งไม่ใช่จาก “ผลของงาน” เพียงอย่างเดียวแน่นอน
เมื่อเป็นเช่นนี้ ความยุติธรรมหรืออยุติธรรม มีอยู่จริงแท้แค่ไหน ไม่มีใครอาจยืนยันได้แน่ชัดและแน่นอน คงต้องปล่อยให้มันเกิดขึ้น ดำรงอยู่และดำเนินไปเช่นนี้
จึงอยากปลอบใจ ปลอบชีวิต ปลอบจิตวิญญาณ ผู้มีหัวใจนักสู้รักการประลองฝีมือทุกคนทุกกลเกม ทุกรูปแบบการแข่งขันการประกวด ให้ทำใจยอมรับทุกผลการตัดสินที่จะเกิดขึ้น และได้เกิดขึ้นแล้วใดๆมี
ทุกความพ่ายแพ้ที่จะเกิดขึ้นตรงหน้าให้ได้ในทุกวินาทีของลมหายใจ หากเมื่อเสียงแห่งชัยชนะหรือพ่ายแพ้นั้นประกาศก้องกร้าวกล้าขึ้นในทันใด มันเหมือน “โลกดับ” ฉับพลันไปต่อหน้าในวินาทีนั้น
จงอย่าล้ม อย่าหยุด อย่าท้อ อย่าถอย จงก้าวกล้า มุมานะมุ่งมั่น ทุ่มเทชีวิตต่อไปลงในฝันแสนงดงามนั้น ด้วยหัวใจดวงหาญกล้าท้าทระนง “คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย” เสมอกาล
...
จงผ่านเผชิญ มุ่งกล้าฝ่าข้ามต่อไปในทุกสนามชีวิตพิชิตชัย “โลกดับ...ไม่ดับฝัน” ทุกความฝันยังคงมีลมหายใจ มีดวงชีวิตให้ได้ก้าวต่อไปในนิรันดร์ ไม่มีวันดับฝันได้เลย.
“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com