หลับให้สบายนะครับแม่ สักวันคงพบกัน

คืนวันที่ 14 กันยายน ที่ผ่านมา ในขณะที่ใครหลายคนกำลังหลับสบาย หรือเอนกายพร้อมเข้านอน ทางด้าน กรพัฒน์ นารีจันทร์ ผู้รักษาประตูจาก เชียงใหม่ เอฟซี และดีกรีทีมชาติไทย ชุดอายุไม่เกิน 23 ปี ต้องพบกับข่าวร้าย เมื่อคุณแม่ของเขาเสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว ที่ไม่เคยบอกกับลูกชาย ระหว่างเดินทางไปปฏิบัติธรรมที่จังหวัดขอนแก่น

ซึ่งเมื่อทันทีที่ทราบข่าว ทางด้าน อำนาจ แก้วเขียว เฮดโค้ชของ เชียงใหม่ เอฟซี และ กิตติศักดิ์ ระวังป่า โค้ชผู้รักษาประตูของ เชียงใหม่ เอฟซี ก็ได้สอบถาม กรพัฒน์ ด้วยความห่วงใย เป็นอย่างไรบ้าง แมตช์กลางสัปดาห์จะเล่นไหวไหม ซ้อมไหวหรือเปล่า พักก็ได้นะ

แต่คำตอบของ "เจ้าไอซ์" ผู้รักษาประตูมืออาชีพ มีแต่คำว่า "ผมไหวครับ"

เพราะถ้าเขาตอบว่าไม่ไหว คนที่จะเสียใจที่สุดคงเป็นคุณแม่ ที่อยากเห็นลูกชายเติบโตในหน้าที่ที่ตัวลูกคนนี้รัก

ค่ำวันที่ 15 กันยายน หลังจากซ้อมเสร็จกับสโมสร เชียงใหม่ เอฟซี "เจ้าไอซ์" ก็เดินทางไปจังหวัดลำพูนบ้านเกิด เพื่อร่วมงานศพของคุณแม่ และเดินทางกลับเชียงใหม่ทันทีในคืนวันเดียวกัน

เย็นวันที่ 16 กันยายน "เจ้าไอซ์" กรพัฒน์ นารีจันทร์ ลงสนามเป็นตัวจริงในเกมนัดที่ 6 ของฤดูกาล ในศึกฟุตบอลไทยลีก 2 และช่วยให้ เชียงใหม่ เอฟซี ได้ 1 คะแนน จากผลเสมอ ราชนาวี 1-1

ผมได้ต่อสายหา เจ้าไอซ์ หลังเกมดังกล่าว โดยระหว่างที่ผมคุยกับ "เจ้าไอซ์" เขามีช่วงที่เสียงสั่นเครือ

ซึ่งเขาพูดถึงคุณแม่ว่า เขาอยากจะพาแม่มาดูตนเองแข่งอีกสักครั้ง เพราะที่ผ่านมา เขาไม่รู้เลยว่าคุณแม่ป่วย แต่คุณแม่ก็มักจะบอกให้เจ้าตัวมีสมาธิกับหน้าที่ของตนเอง

กรพัฒน์ คงรู้สึกอ่อนแอ และอ่อนล้าในยามนี้ แต่สิ่งที่เขาทำในวันนี้ ที่ลงสนามเป็นตัวจริงเพื่อช่วยทีม และเดินหน้าต่อกับชีวิตของตัวเอง นั่นคือ ความแข็งแรงที่ผมอยากยกย่องในบทความนี้

"หลับให้สบายนะครับแม่ แม่ที่น่ารักที่สุดในโลกของผม แม่ได้ทำในสิ่งที่แม่อยากทำก่อนที่แม่จะจากไปแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงผมและครอบครัวนะครับ ผมจะดูแลพ่อเอง พวกเราจะดูแลกัน รักกัน เหมือนที่แม่รักเราทุกๆ คน ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมมีความสุขมากๆ ที่ได้อยู่กับแม่ คงไม่มีอะไรอยากจะย้อนไปแก้ไขมัน แต่ผมเสียใจที่เราไม่ได้บอกลากันเลย แต่ไม่เป็นไรครับ แม่จะอยู่กับผมตลอดไป อยู่ในใจของผมตลอดไป หากชาติหน้าฉันใด ผมขอให้แม่เป็นแม่ของผม ให้ผมได้เกิดมาเป็นลูกแม่ทุกชาติไป รักแม่นะครับ"

บางครั้งโลกใบนี้ก็แสนใจร้าย
อนุญาตให้เรารู้จักกัน
อนุญาตให้เราดูแลกัน
อนุญาตให้เราบอกรักกัน
แต่กลับไม่อนุญาตให้เราบอกลากัน....

สู้ๆ ครับ กรพัฒน์ นารีจันทร์

ปล. พารากราฟที่ยาวที่สุดของบทความนี้ มาจากข้อความของ กรพัฒน์ ในเฟซบุ๊กส่วนตัว

“จอน”