ไหวหรือไม่ไหว

ในคอลัมน์ครั้งก่อนผมเขียน ถึงการที่ทีมชาติไทยยังไม่มีเฮดโค้ชมาคุมทีม ทั้งๆที่โปรแกรมเตะ ฟุตบอลโลก 2022 รอบคัดเลือก ใกล้เข้ามาอยู่รอมร่อ

แต่แล้วก็มีข่าวดีเมื่อ “ช้างศึก” จ่อที่จะได้อากิระ นิชิโนะ เข้ามา ทำหน้าที่กุนซือใหญ่

เหตุที่ผมยังใช้คำว่า “จ่อ” ก็เป็นเพราะยอดโค้ชชาวแดนอาทิตย์อุทัยยังไม่ได้เซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการกับสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ

ตอนนี้เป็นเพียงแค่ “สัญญาใจ” เท่านั้น

โดยเจ้าตัวขอไปเคลียร์งานที่บ้านเกิดก่อนค่อยกลับมาเปิดตัวอีกที

ซึ่งหากมีการเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการ เขาจะกลายเป็นเฮดโค้ชชาวเอเชียคนแรกในประวัติศาสตร์ 104 ปีของทีมชาติไทยเลยทีเดียว

นิชิโนะถือเป็นกุนซือที่มีโปรไฟล์ดีไม่เบา

มีประสบการณ์การคุมทีมมากมาย

เริ่มต้นจากการคุมทีมชาติญี่ปุ่น U20 และ U23 ต่อด้วยการทำงานกับสโมสรในเจลีก อย่าง คาชิวา เรย์โซล, กัมบะ โอซากา, วิสเซิล โกเบ, นาโกยา แกรมปัส

จนล่าสุดกับการคุมทีมชาติญี่ปุ่นชุดใหญ่ลุยศึกฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย ปี 2018 ที่ประเทศรัสเซีย ซึ่งเขาพาทีมทะลุเข้าถึงรอบ 16 ทีมสุดท้าย

อย่างไรก็ตาม ในครั้งนั้นกุนซือวัย 64 ปี ก็ถูกเสียงวิพากษ์วิจารณ์ไม่น้อยจากแฟนบอลเลือดซามูไร เพราะเขาสั่งให้ลูกทีมเคาะบอลในแดนหลัง เพื่อถ่วงเวลาในช่วง 10 นาทีสุดท้าย เกมที่ญี่ปุ่นแพ้ โปแลนด์ 0-1

ก่อนที่จะอาศัยกฎแฟร์เพลย์ที่พวกเขาได้เปรียบ เซเนกัล เพื่อผ่านเข้าสู่การแข่งขันรอบต่อไป

นั่นเป็นการทำลายจิตวิญญาณการเป็นนักสู้เลือดซามูไร แฟนบอลญี่ปุ่นเขาว่าอย่างนั้น

ผมเองเท่าที่รับทราบกระแสต่างๆจากบรรดาแฟนบอลก็ดี หรือสื่อมวลชนก็ดี ส่วนใหญ่มีความยินดีที่จะได้อากิระ นิชิโนะ เข้ามาทำงานตรงนี้

อย่างน้อยก็มั่นใจในเรื่องคุณสมบัติได้ในระดับหนึ่ง

แต่ก็ต้องไม่ลืมด้วยว่าการเข้ามาคุมทีมชาติไทย เป็นงานที่ยากกว่าการคุมทีมชาติใดๆในโลกนี้

ไหนจะเรื่องความคาดหวังเรื่องผลงาน เรื่องระเบียบวินัยของนักเตะ เรื่องภาษาในการสื่อสาร เรื่องปัญหาการปล่อยตัวของสโมสร เรื่องการจัดการที่ยังไม่เป็นมืออาชีพ เรื่องการรับมือกับสื่อมวลชน เรื่องความเกรียนของแฟนบอล และเรื่องอื่นๆที่จะเข้ามาอีกมาก

เหล่านี้เป็นปัญหาที่นิชิโนะจะต้องรับมือ และปรับตัวให้ได้

ที่สำคัญทีมชาติไทยเป็นทีมที่ไม่มีเกมอุ่นเครื่องสักแมตช์ก่อนเตะคัดบอลโลก เขาจะปรับจะเปลี่ยนอะไรให้ “ช้างศึก” ได้มากน้อยขนาดไหน...จะไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้!!!

อย่างไรเสียผมก็ขอเอาใจช่วยนะครับ...

อย่างน้อยมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงที่ทุกคนยอมรับ!!!

พาวเวอร์บอมบ์