ขวบปีที่สูญเสีย!!

ปีพุทธศักราช 2563 ที่ผ่านมาถือเป็นปีแห่งความสูญเสียของวงการกีฬาไทยอย่างแท้จริงครับ!! บุคคลในแวดวงกีฬาและผู้หลักผู้ใหญ่ที่ผมเคารพนับถือ ล้วนแล้วแต่ลาโลกในปีนี้ไปหลายต่อหลายคนอย่างน่าเศร้า

ไม่ว่าจะเป็นอดีตแข้งทีมชาติคนดัง อย่าง “น้าอัษ” รศ.อัษฎางค์ ปาณิกบุตร, พลตรีปรีชา กิจบุญ, “จอมไซส์โค้ง” สิทธิพร ผ่องศรี

รวมไปถึง ประวิทย์ วสุนทรา และ อภินันท์ แก้วปีลา ที่โชคร้ายเจออุบัติเหตุทางรถยนต์คร่าชีวิตไปก่อนวัยอันควร

เช่นเดียวกับวงการหมัดมวย ที่ต้องเสีย พุฒิ ล้อเหล็ก กับ “พี่เป๋ โปสเตอร์” สุชาติ เกิดเมฆ ไปอย่างไม่มีวันกลับ

แต่ที่ลืมไม่ได้คือ บุรุษผู้บุกเบิกอาณาจักรแกรนด์สปอร์ตอันยิ่งใหญ่ “กิจ พฤกษ์ชะอุ่ม” ก็มาจากทุกคนไปในขวบปี 63 นี้เช่นกัน

จนมาถึงล่าสุด กับข่าวช็อกความรู้สึกของผู้สื่อข่าวกีฬาบ้านเราที่มาโดยไม่ทันตั้งตัว

การเสียชีวิตลงอย่างกะทันหันของ “น้องโอเปิ้ล” ประภาพร เชาวนาศิริ ผู้ประกาศข่าวกีฬาสาวคนเก่งของช่อง PPTV HD 36

ที่มาลาโลกนี้ไปในวัยแค่ 41 ปี ด้วยโรคมะเร็งเฮงซวย

ที่ผมบอกว่ามันกะทันหันเพราะข่าวการเจ็บป่วยของเธอก่อนหน้านี้มันเงียบมากครับ

เชื่อว่าหลายคนไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่า “น้องโอ” ป่วยเป็นอะไร? เพราะเจ้าตัวไม่เคยแพร่งพรายให้ใครรู้มาก่อนแม้แต่น้อย

แม้ว่าช่วงหลังๆเธอจะผ่ายผอมลงไป ดูไม่ค่อยสดใสเหมือนเมื่อก่อน และหายจากหน้าจอไปพักนึงแล้ว

มารู้อีกที ก็เมื่อช่วงค่ำคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ที่มีคนโพสต์ข่าวร้ายว่า “โอเปิ้ล” ได้จากโลกนี้ไปแล้วด้วยความสงบ

เล่นเอาผมและเพื่อนพ้องพี่น้องสื่อกีฬาทุกคน ต่างตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

ภาพต่างๆในอดีต ที่เราเคยร่วมสมรภูมิข่าวด้วยกันมาอย่างมากมายทั้งในและนอกประเทศมันผุดขึ้นมาในสมองเต็มไปหมด!!

20 กว่าปีที่ผมรู้จักคุ้นเคยกับน้องสาวคนนี้ เธอคือ “โอเปิ้ลไอทีวี” ที่นิสัยใจคอไม่เคยเปลี่ยนแปลง

เมื่อก่อนเป็นยังไง วันนี้ก็เป็นอย่างนั้น!!

เป็นแบบฉบับของ “ผู้หญิงเก่ง” ที่เดินบนเส้นทางนักข่าวกีฬา โดยเฉพาะ “ฟุตบอลไทย” อย่างไม่มีขัดเขิน

เป็นสื่อมวลชนร่วมสมัยที่ข้อมูลอินไซด์แน่นปึ้กไม่แพ้ใคร

ที่สำคัญมีอุดมการณ์และความชัดเจนในการทำหน้าที่ของตัวเองสูงส่ง ผิดเป็นผิด ถูกเป็นถูก

สมควรอย่างยิ่งที่น้องๆสื่อกีฬารุ่นหลังจะเอาเป็นแบบอย่าง

ผมรู้จักกับ “น้องโอ” ครั้งแรก ก็เมื่อตอนไปทำข่าวทีมฟุตบอลชาติไทย ในเอเชียนเกมส์ 2002 ที่ปูซาน เกาหลีใต้

เธอเป็นสาวน้อยหน้าใส ร่างอวบ ที่มีท่าทางทะมัดทะแมง ชะมัด

ทุกครั้งที่เห็น “โอเปิ้ล” อยู่ขอบสนาม เราจะเห็น “อินเนอร์” การเชียร์บอลแบบจัดเต็มชนิดไม่มีกั๊กของสาวห้าวคนนี้เสมอ

เป็นแฟนพันธุ์แท้ที่ติดตามผลงานของผมมาตลอด ทั้งงานเขียนและการจัดรายการโทรทัศน์ วิทยุ ทุกช่องทาง

เรียกว่าพอมีประเด็นอะไรหน่อยในวงการ เธอต้องโทร.มาเม้าท์กับผมอยู่เป็นประจำ

3 ปีที่แล้วตอนผมป่วยหนักนอนอยู่ที่โรงพยาบาล จำได้ว่า “น้องโอเปิ้ล” นี่แหละครับไปเยี่ยมให้กำลังใจที่ข้างเตียง

วันนั้นเธอบอกกับผมว่า “พี่บียังตายไม่ได้หรอก เพราะยังติดค้างเรื่องเล่าสนุกๆตอนสมัยทำข่าวกับโออีกหลายเรื่อง”

เอาไว้หายดีแล้วช่วยมาเขียนพ็อกเกตบุ๊กให้อ่านกันหน่อย เธอจะช่วยอุดหนุนเป็นคนแรก

เสียงเจื้อยแจ้วของ “น้องโอ” ยังดังก้องอยู่ในหูตัวเองจนถึงทุกวันนี้

คนที่เคยเฉียดตายอย่างผม ช่วงหลังเริ่มฟื้นกลับมาทบทวนเรื่องราวความหลังจิปาถะ

กะเอามาเขียนลงเฟซบุ๊กให้คนเป็น FC อย่าง น้องโอเปิ้ลได้อ่านเล่นกันสักหน่อย

น่าเสียดายที่เธอชิงโบกมือลาทุกคนไปเสียก่อน แบบไม่ได้เซย์กู๊ดบายกันเลย

ทิ้งไว้เพียงความทรงจำดีๆที่พวกเรามีให้กันเสมอมา

ตลอดกาลและตลอดไป!!!

บี บางปะกง