ไม่ไปไม่ทอง

น่าสนใจไม่น้อยเมื่อสมาคมกีฬาว่ายน้ำฯ โดยเลขาธิการสมาคม “โค้ชตึก” ธนาวิชญ์ โถสกุล ซึ่งก็คลุกคลีอยู่กับว่ายน้ำมานาน เรียกว่ารู้จริงกับเรื่อง ว่ายน้ำของไทย ออกมาประเมินถึงศักยภาพของนักกีฬาว่ายน้ำเราที่เก็บตัวฝึกซ้อมอยู่ที่ ม.รัตนบัณฑิต เพื่อเตรียมสู้ศึกกีฬาซีเกมส์ในปลายปีนี้ที่ฟิลิปปินส์บอกสถิติตอนนี้ยังลุ้นเพียงเหรียญเงินเท่านั้น

แต่การจะเพิ่มโอกาสในการลุ้นเหรียญทอง จะต้องส่งไปเก็บตัวในต่างประเทศตามที่นักกีฬาและโค้ชต้องการ !!!

ฟังแล้วก็ชวนให้วิเคราะห์กันไม่น้อย แน่นอน กีฬาว่ายน้ำนั้นนับว่ามีข้อแตกต่างจากกีฬาอื่นๆ โดยเฉพาะปัจจัยที่จะนำไปสู่ความสำเร็จมักไม่ใช่แค่การบริหารจัดการของสมาคมแต่เพียงด้านเดียว ยังเกี่ยวพันกับสภาพแวดล้อมของนักกีฬา โดยเฉพาะผู้ปกครอง ผู้สนับสนุน ซึ่งมีงบประมาณส่วนตัวเข้ามาร่วม จึงไม่น่าแปลกใจที่ดาวดังแต่ละคนมักมีโค้ชส่วนตัว นอกเหนือจากส่วนกลางที่สมาคมจัดหา

สมาคมเองก็ยอมรับว่ามีการเสนอแผนเข้ามาของแต่ละคน และมีการอนุมัติไปเรียบร้อย ซึ่งก็มีทั้งที่ไปเก็บตัวฝึกซ้อม หรือเรียนไปด้วย ต่างกันไป มีทั้งไปที่จีน ญี่ปุ่น ตุรกี และสหรัฐอเมริกา ระหว่างทางก็มีการกลับมาแข่งขันในรายการต่างๆบ้าง

ส่วนงบประมาณค่าใช้จ่าย จะเป็นสัดส่วนอย่างไร ระหว่างส่วนตัวกับสมาคม รวมทั้งการสนับสนุนของภาครัฐ อันนี้ก็ไม่ทราบเป็นการบริหารจัดการของสมาคม ซึ่งยุคนี้มี “บิ๊กป้อม” พล.อ.ประวิตร วงษ์-สุวรรณ เป็นนายก เรื่องเงินจะเป็นปัญหาหรือไม่ลองคิดกันเอาเอง

แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ “ข้อมูล” ยิ่งขณะนี้ การกีฬาแห่งประเทศไทยเองก็เตรียมจะสร้างศูนย์ฝึกกีฬาแห่งชาติแห่งใหม่ ที่ทันสมัยทั้งอุปกรณ์ องค์ความรู้ และบุคลากรที่จะมารองรับ

เมื่อกีฬาหนึ่งบอกว่าซ้อมในเมืองไทยไม่ก้าวหน้า ก็ต้องหาเหตุ จะเป็นด้วยปัจจัยแวดล้อม บรรยากาศ คู่ซ้อม หรือเมื่ออยู่เมืองไทยว่อกแว่กไร้สมาธิ ถึงมี โค้ชส่วนตัวกำกับดูแลอยู่ก็ตาม

แล้วถ้าสร้างสภาพแวดล้อมแบบเมืองนอกในไทย จะได้ผลสัมฤทธิ์ในลักษณะเดียวกันหรือไม่ ถ้ามีคำตอบที่ชัดเจนก็น่าจะเป็นประโยชน์ต่อศูนย์ฝึกกีฬาที่จะเกิดขึ้นใหม่ในอนาคต !

กีฬาอื่นๆก็ควรจะมี “ข้อมูล” ที่แตกต่างกันไปตามแต่ละสมาคมกีฬาในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบกีฬานั้นๆโดยตรง จะเป็นผู้สะท้อนออกมา ซึ่งตรงนี้การกีฬาแห่งประเทศไทยสมควรอย่างยิ่งที่จะมี “ข้อมูล” อันหลากหลายเหล่านี้เพื่อนำมาใช้ประโยชน์ เพื่อบริหารจัดการให้ตรงจุด แม้ว่าไม่สามารถจะตอบสนองในกีฬาแต่ละชนิดได้ตามต้องการทั้งหมด แต่ก็สามารถจัดกลุ่มเพื่อวางเป้าหมายได้ชัดเจนอันจะนำมาซึ่งการสนับสนุนให้ตรงจุดและคุ้มค่า

และ “ข้อมูล” ต่างๆเหล่านี้ในท้ายที่สุดก็จะกลับมาเป็นตัวพิสูจน์ประสิทธิภาพของแต่ละสมาคมกีฬาว่า “ข้อมูล” เหล่านั้น เป็นข้อมูลจริง หรือข้อมูลเท็จที่คิดกันไปเอง

ก็ด้วยผลการแข่งขันที่จะออกมา จะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด...

“เบี้ยหงาย”