ปรบมือให้

กำลังผ่านพ้นครึ่งทางของมหกรรมกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 29 ที่มาเลเซีย ไปแล้ว

สถานการณ์ของ นักข่าวอย่างพวกผม ยากลำบากพอๆ กับนักกีฬาทีมชาติไทยของเรา ที่ถึงตอนนี้เหรียญทองหลุดลอย เริ่มจะไม่ได้ตามเป้าหมายอย่างที่หวังกัน โดนเจ้าภาพโกยเหรียญทอง ทิ้งห่างไปไกลลิบลับ

ด้วยเพราะระบบการรายงานผลที่ต่ำกว่ามาตรฐานมากๆ ทำให้การรายงานข่าวครั้งนี้ ทุลักทุเลพอสมควร แต่ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรง เราทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว เพื่อรายงานผลของนักกีฬาไทยชนิดต่างๆกลับบ้าน

ขณะเดียวกัน ทำให้อดนึกถึงซีเกมส์ 2015 ที่สิงคโปร์ ไม่ได้เหมือนกัน ครั้งนั้นทุกอย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งระบบการจัดการ การรายงานผลที่ได้มาตรฐานที่ไม่ใช่แค่อาเซียนหรือเอเชียเท่านั้น แต่ขยับไปถึงระดับโลกเลยทีเดียว

เท่าที่สัมผัส ซีเกมส์สิงคโปร์ น่าจะเป็นซีเกมส์ที่ดีที่สุดก็ว่าได้

ต่างจากครั้งนี้อย่างสิ้นเชิง

และในสถานการณ์ของทัพไทยที่ไม่ค่อยสู้ดี สู้แรงฮึกเหิมของเจ้าถิ่นไม่ไหว ในอีกมุมกลับมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นมากมายในหมู่ชาวไทยที่ตอนนี้อยู่ที่กัวลาลัมเปอร์

ไปไหนมาไหน ได้พบเจอพี่น้อง ทักทายยิ้มแย้ม อบอุ่นเหมือนอยู่เมืองไทย

บรรดาหน่วยงานอย่างการกีฬาแห่งประเทศไทย (กกท.) ก็ดูแลนักกีฬาอย่างดี มีบริการไทยเฮาส์ ให้การดูแลทั้งการรักษาอาการบาดเจ็บต่างๆ มีแพทย์ มีนักกายภาพ มาช่วยเหลือเต็มที่ อาหารแบบไทยๆ ก็จัดหาไว้ให้ด้วย

เช่นเดียวกับซีพี ก็มาช่วยอีกทางในด้านของอาหาร มีให้บริการแบบ 24 ชั่วโมง การสื่อสารก็ไม่ขาด ให้นักกีฬาโทรศัพท์หาเพื่อนร่วมทีม เจ้าหน้าด้วยกันที่มาเลเซีย และยังสามารถยกหูขอกำลังใจญาติๆ จากเมืองไทยได้อีกต่างหาก

ในช่วงที่ผมมาอยู่ที่นี่เกือบจะ 2 สัปดาห์ ได้เห็นบรรยากาศของการสนับสนุน ช่วยเหลือกันเช่นนี้ แล้วชื่นใจ

และอีกหนึ่งเรื่อง ที่เห็นแล้วน่าชื่นชมไม่แพ้กัน ก็คงเป็นหัวจิตหัวใจของ “เจมส์บอนด์” ณัฐพงษ์ เกษอินทร์ นักว่ายน้ำหนุ่มทีมชาติไทย ที่กลับมาคว้าเหรียญทองกบ 200 ม.ชาย ได้สำเร็จอีกครั้ง

ใครได้ชมคงเห็นว่าณัฐพงษ์สะใจแค่ไหน ตอนที่แตะขอบสระเป็นคนแรก

เนื่องจากตลอดเวลาที่เจ้าตัวถูกแบน เพราะเจอสารโด๊ปในร่างกายแบบไม่ได้ตั้งใจ เมื่อตอนซีเกมส์ที่สิงคโปร์ 2 ปีก่อน เจมส์บอนด์ไม่ย่อท้อ

แม้จะถูกแบน แต่ฉลามหนุ่มรายนี้ ไม่ได้หยุดความฝัน ยังเดินหน้าฝึกซ้อมอย่างหนักทุกวัน ไม่มีรายการให้ลงว่ายก็ไม่เป็นไร อดทน มุ่งมั่น รอวันที่จะกลับมาให้ได้

ในที่สุดเจ้าตัวก็ทำสำเร็จ ตรงนี้โดยส่วนตัวจากที่ติดตามมาตลอด ต้องขอชื่นชม ที่สำคัญถือเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับคนที่กำลังหมดหวัง

ในบางช่วงเวลา อาจไม่เป็นอย่างที่เราคิดอยากให้เป็น แต่เมื่อโอกาสและเวลาที่เหมาะสมมาบรรจบกัน ความสำเร็จ และความสุข จะเข้ามากระแทกความรู้สึกเราเอง

ปรบมือดังๆ ให้กับความตั้งใจของเจมส์บอนด์

ที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา...

ฟ้าคำราม