ใกล้ถึงยกสุดท้าย

ส่อสัญญาณแวบๆว่าหลายอย่างในวงการมวยกำลังเปลี่ยนไป โดยเฉพาะมวยไทยถ่ายทอดสดทางทีวี ซึ่งน่าจะถึงจุดอิ่มตัว!!

เน้นๆมวยไทยรูปแบบเดิมๆ แข่งขัน 5 ยก ยกละ 3 นาที พัก 2 นาที บางศึก บางช่องถ่ายทอดติดต่อกันมากว่า 50 ปียืนระยะยืนหนึ่งมาตลอด

ถือว่าเป็นกู๊ดวิวของวงการมวย และเป็นหน้าตาของสถานีต้นสังกัด!

จุดเปลี่ยนอยู่ที่เริ่มมีคำถามว่า นั่นคือการถ่ายทอดกีฬา ซึ่งอ้างว่าเป็นศิลปะและการต่อสู้ประจำชาติจริงหรือ??

ศิลปะการแข่งขันประจำชาติไทยนั้น แข่งกันแบบนั้นจริงหรือ?! ชกกัน 5 ยก แต่ส่วนใหญ่จะโชว์ศิลปะมวยไทยปล้ำฟัดตีเข่ากันก็แค่ยก 3 ยก 4

ศาสตร์แห่งการแข่งขันแทบไม่มี จะมีก็แต่วิชาที่ว่า จะทำอย่างไรให้นักมวยฝ่ายตนชนะ ซึ่งก็ไม่ได้หวังเงินรางวัลค่าตัวนักมวยจากชัยชนะ

หากแต่มุ่งหวังจากผลการเดิมพัน ทั้งในสนามนอกสนามและหน้าตู้ทีวีทั่วประเทศ!!

ผู้ชมที่เป็นคอกีฬา แม้แต่นักท่องเที่ยวต่างชาติที่เข้าชม บางทีก็งุนงงว่าตนเข้ามาดู หรือนั่งดูอะไรหน้าจอทีวี

เพราะยก 1 ยก 2 และยก 5 นักมวยเปาะแปะป้อแป้ คุมเชิงคุมรูปมวย เกรงตนจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ นักมวยไม่ได้กลัวการพ่ายแพ้ เพราะกีฬามีแพ้มีชนะ

แต่ที่กลัวจะแพ้คือนักพนันในคราบเซียนมวย และพี่เลี้ยงที่กำกับบทให้นักมวยชกหรือไม่ชก

การแข่งขันชกมวยโชว์ศิลปะมวยไทย จึงกลายเป็นชิงเล่ห์เหลี่ยมเอาชนะกัน ในเชิงการพนันไปเสียแล้ว

สปอนเซอร์เริ่มบางเบา คนไปดูในสนาม แทบไม่มี จะมีก็แต่นักพนันขาประจำกลุ่มเดิมๆที่ตีตั๋วเข้าไปประกอบอาชีพเล่นมวยไม่ใช่ดูมวย

ฤาว่า...เราได้เดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายของมวยไทย 5 ยกรูปแบบเดิมๆกันแล้ว!!

“สันติพงษ์ นาคประดา”

‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com