แมตช์ผีบอก : “ความรู้สึกของแฟนหงส์“

30 ปี มีคนเคยถามผมว่า ในช่วงระยะเวลาแบบนี้ ตัวผมเอง ทำอะไรไปบ้าง ผ่านอะไรมาบ้าง พอจะจำได้หรือเปล่า บอกตามตรงเลยนะครับว่า มีทั้งจำได้และจำไม่ได้ บางความทรงจำนั้นแสนหวาน บางความทรงจำนั้นแสนเศร้า จนในช่วงหนึ่งของชีวิต ผมอยากจะลืมมันไป แต่เชื่อหรือไม่ สิ่งเหล่านั้น ยังคงล่องลอยอยู่ในความทรงจำผมตลอดมา

เรามาลองนึกกันเล่นๆ นะครับว่า ระยะเวลา 30 ปี คุณสามารถทำอะไรได้บ้าง เริ่มจากผมเลยนะครับ ช่วงเวลา 30 ปีที่ผ่านมา ผมเริ่มต้นทำงานหาสตางค์เลี้ยงชีพ ช่วยแบ่งเบาภาระครอบครัว เพราะช่วงนั้นพ่อเริ่มป่วย ผมเริ่มต้นจากไปทำงานตามที่ต่างๆ ทั้งที่ RS ในตำแหน่งเด็กหาโลเกชั่น ให้กับพี่ๆ ไปทำงานส่งแผ่นบ้าง และหลังจากนั้น ก็เริ่มไปจัดรายการวิทยุ ไปรายงานข่าวหุ้นบ้าง ไปรายงานข่าวกีฬาบ้าง ไปจัดรายการเพลงบ้าง จนกระทั่งได้เริ่มต้นจัดรายการแบบจริงๆ จังๆ จนมาถึงทุกวันนี้

30 ปี คือ ระยะเวลาที่ใครบางคนใช้ในการผ่อนบ้าน 30 ปี ของบางคน คือช่วงอายุของเค้า 30 ปีของบางคน คือครึ่งหนึ่งของเวลาในชีวิตที่ผ่านมา 30 ปี ของบางคนคือการรอคอยอะไรบางสิ่งบางอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับแฟนบางกลุ่ม โดยเฉพาะแฟนบอลลิเวอร์พูล นี่คือ 30 ปีที่พวกเค้าบอกเลยว่า มันคือการรอคอยที่แสนเนิ่นนาน จนบางครั้งในช่วงชีวิต รู้สึกท้อและผิดหวังกับสิ่งที่พวกเค้าเฝ้ารอมาตลอดแต่ดูเหมือนว่ามันช่างห่างไกลเสียเหลือเกิน

แต่กับใครบางคน ระยะเวลาขนาดนี้ บางคนบอกว่ามันไม่นาน และเอาเข้าจริงๆ มันเหมือนเพิ่งผ่านมาไม่กี่ปี บางสิ่งบางอย่างในช่วงเวลานั้น มันยังคงหอมหวาน มันยังคงอยู่ในใจ อยู่ในความทรงจำ เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานเสียด้วยซ้ำไป

และเมื่อวันนี้ที่รอคอยมาถึง มันก็ถึงเวลาที่พวกเค้าเหล่านั้น จะออกมาเฉลิมฉลอง ออกมาแสดงตัวตน ออกมาแสดงความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจ หลังจากที่พวกเค้าอยู่ภายใต้ร่มเงาของคู่แค้นอย่างปิศาจแดงมาตลอดเวลา จนถึงยุคที่ปิศาจแดงถดถอย พวกเค้าก็ยังไม่สามารถสลัดร่มเงาจากทีมจากเมืองแมนเชสเตอร์ได้

วันนี้ ร่มเงาเหล่านั้น ได้ทลายหายไปแล้ว มันถึงเวลาของพวกเค้าแล้ว ซึ่งหลังจากค่ำคืนการฉลองแชมป์ของพวกเค้า เช้าวันต่อมา หลังจากที่ผมตื่นนอน อาบน้ำ กินข้าว และเปิดมือถือเครื่องน้อยๆ ของผมขึ้นมา ภาพการฉลองแชมป์ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าผมเต็มไปหมด ทั้ง Facebook หรือ IG ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีภาพของพี่กิตติ กีต้าร์ปืน ผ่าม!!! จะบ้าหรือไง กิตติ สิงหาสับ เฮ้ย!!! กิตติ สิงหาปัด เฮ้ย!!! ถูกแล้ว ที่ลงรูปตัวเองถือแก้วกาแฟ นั่งอยู่บนเก้าอี้สีแดง พร้อมใส่เสื้อทีมรัก มือขวาถือแก้วกาแฟใบโปรด พร้อมหยอดคำเด็ดสไตล์คนข่าวออกมาว่า “อย่างเป็นทางการ #วันนี้ที่รอคอย”

หรือแม้แต่เพื่อนรักอย่าง ศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง หรือแม้แต่น้องๆ ที่เป็นแฟนลิเวอร์พูลพันธุ์แท้ ก็โพสต์แสดงความ ปิติ มีนา มานะ ชูใจ กันอย่างพร้อมเพรียง จนกระทั่งตกเย็น ข้อความหรือโพสต์ต่างๆ ก็ไม่ได้จางหายออกจากหน้าโซเชียลของผมแม้แต่นิดเดียว มันกลับเต็มพรืดมากขึ้น มากขึ้น จนผมบอกตามตรงเลยว่า ถ้าเป็นตัวผม อารมณ์ก็ไม่คงต่างไปจากพวกเค้าเหล่านั้น

เพราะระยะเวลา 30 ปี มันนานมากสำหรับการรอคอยความสำเร็จอีกครั้ง ความสำเร็จที่พวกเค้ามุ่งหวัง ความสำเร็จที่พวกเค้ารอคอย ถึงแม้ว่าตลอดระยะห้วงเวลานั้น พวกเค้าจะมีความสำเร็จอยู่บ้างในบอลถ้วย แต่ก็หาได้เติมเต็มความรู้สึกที่พวกเค้าถวิลหาได้

แชมป์บอลลีกเท่านั้น ที่จะทำให้พวกเค้านั้นปลดเปลื้องพันธนาการที่ตรึงพวกเค้าไว้ และวันนี้มันก็มาถึง ผมขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ กับแชมป์ลีกที่รอคอย หลังจากนี้ฉลองกันให้เต็มที่ครับ เก็บความรู้สึกที่ปลื้มปริ่มนี้ไว้ เก็บภาพบรรยากาศของการฉลองแชมป์นี้ไว้ เพราะต่อจากนี้ไป เมื่อคุณขึ้นไปถึงจุดสูงสุดแล้ว คนที่อยู่ข้างล่างพวกคุณ เค้าจะเตรียมตัวเพื่อที่จะฉุดคุณลงมาในจุดเดิมอีกครั้ง แต่ผมเชื่อว่า เมื่อถึงวันนั้น พวกคุณอาจจะบอกว่า ฝันไปก่อนนะพวกเอ็ง