แมตช์ผีบอก : อีกนานมั้ย “เวนเกอร์“

ในฐานะแฟนบอลที่ติดตามเชียร์ปืนใหญ่ อาร์เซนอล มากว่า 40 ปี บอกได้เลยว่า ช้ำใจมาก็เยอะ เสียใจมาก็มาก บางครั้งเสียใจจนต้องหัวเราะออกมาเหมือนคนบ้า จนหลายๆ คนถามว่า พี่ทนทำใจได้ยังไงวะ กับผลงานของทีมรักของพี่ทีมนี้ ที่นับวันยิ่งถอยหลังลงคลอง มองไร้ซึ่งอนาคต ไร้วี่แววความสำเร็จแน่ๆ ในปีนี้

ก็คงได้แต่บอกว่า ทำใจครับ ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน เพราะยอมรับสภาพตั้งแต่ครึ่งฤดูกาลแล้ว ว่ายังไงปีนี้ก็มือเปล่าแน่ๆ ก็เลยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรมากมาย แต่ที่เสียใจและทำใจไม่ได้ก็คือ การทำทีมของอีเจ๊เวนเกอร์นี่ละ ไม่ต้องเป็นแฟนปืนใหญ่เหมือนผม ทุกคนก็คงจะดูออก ว่ามันทำทีมได้ห่วยแตกขนาดไหน มันเคยหันมามองแฟนบอลที่ตามเชียร์อยู่หรือไม่ เคยเปิดทีวีดูเกมที่ตัวเองคุมอยู่ข้างสนามหรือป่าว ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้

โดยเฉพาะเกมล่าสุด อย่างฟุตบอลคาราบาวคัพ นัดชิงชนะเลิศ ที่เป็นอะไรที่เด่นชัดละน่าสรรเสริญมากๆ กับผลงานอันสุดอัปยศของอีเจ๊ บอลโดนนำ 1-0 มันยังเล่นเหมือนบอลโดนนำ แถมจังหวะเสียประตูลูกแรกนั้น บอกเลย กองหลังฟอร์มเวิลด์แก๊สมากๆ มีอย่างที่ไหน ไอ้กุน กองหน้าของซิตี้ ตัวมันนิดเดียว ปล่อยให้เค้าเบียดกระแทกเอาบอลหลุดไปกระดกข้ามหัวโกลได้ มันช่างเป็นอะไรที่หมูตู้มาก กับการจัดตัวของอีเจ๊ มีอย่างที่ไหน เจอกับทีมอย่างซิตี้ เอ็งจัดกองหลังสามตัว เอ็งคิดว่ากองหลังเอ็งเป็น รามอส ปีเก้ หรือไง กองหลังอย่างอ่อน แต่ก็ขยันเล่นจังไอ้สามเซ็นเตอร์เนี่ย แถมกองกลางก็ขยันส่งมาจัง ไอ้ชาคร่าเนี่ย บอกตรงๆ เลยนะ มองไม่เห็นแววความเก่งเลยตั้งแต่ย้ายจากเยอรมันมา ก็ขยันส่งมันลงเหลือเกิน

ส่วนเบเยริน ก็ไม่รู้ว่าไปติดเชื้อความกากจากอีเจ๊มาหรือป่าว จากที่เมื่อก่อนเคยเล่นแบบสิบตีนถีบ กล้าเลี้ยงกล้าลุย ก็กลายเป็นนักเตะที่มองไม่เห็นความมุทะลุดุดันอีกเลย แถมผมยังสงสารโอบาเมยองจับใจ ตลอดทั้งเกมแทบจะไม่ได้บอลเลย วิ่งทำทางจนหญ้าแทบตาย แต่บอลแม่งไปไม่เคยถึง มีแต่เคาะบอลไปเคาะบอลมา ไม่รู้ว่ามันคิดว่าถ้าครองบอลเยอะจะได้แต้มชนะเลิศหรือไง ยิ่งเล่นยิ่งแย่ แถมตอนถูกยิงลูกที่สาม ยิ่งเห็นถึงความอ่อนชั้นของปืนใหญ่ได้เลย ซิตี้ครองบอลอยู่เกือบสองนาที ชนิดที่ว่านักเตะปืนใหญ่หาบอลไม่เจอ ก่อนมาโดน ซิลบา กดหายไปต่อหน้าต่อตา

ซึ่งมันเป็นอะไรที่สะเทือนใจเสียเหลือเกิน แล้วพอภาพตัดมาที่ข้างสนาม จับไปที่อีเจ๊ มันก็ทำเหมือนเดิม จับขวดน้ำแกว่งไปมา หันมามองหน้า สตีฟ โบว์ นั่งย่อเข่าอยู่ข้างสนาม หน้านิ่วคิ้วขมวด จนผมที่พากย์บอลอยู่ที่ Spotsman ในวันนั้น อยากจะกระโดดถีบเข้าไปในจอ ซัดยอดหน้าอีเจ๊สักที มันเคยรู้มั้ยว่าแฟนบอลเสียใจขนาดไหน มันเคยรู้มั้ยว่าแฟนบอลเสียเงินเข้าไปดูไปตามเชียร์ ควรจะเล่นให้มันดีกว่านี้มั้ย คือแพ้อะไม่ว่าหรอก แต่ควรจะมีหัวใจนักสู้มากกว่านี้ ไม่ใช่ไม่เอาอะไรเลย แพ้ก็ช่างมัน ฉันก็จะเล่นของฉันแบบนี้ ไม่แคร์อะไรอยู่แล้ว หัวจิตหัวใจนักสู้มีบ้างมั้ย หันไปมองฝั่งกองเชียร์บ้างมั้ย เห็นหรือป่าวที่กล้องจับภาพเด็กน้อยร้องไห้เสียใจ ภาพแฟนบอลบ่นด่า เคยเห็นบ้างมั้ย หรือว่าไม่สนใจ เคยศึกษาดูเทปที่วีแกนเอาชนะซิตี้บ้างมั้ย ว่าเค้าเล่นกันยังไง ทำไมถึงชนะได้ ทั้งๆ ที่ผู้เล่นของเค้าอ่อนกว่าตัวที่ทีมเอ็งมีอยู่ตั้งเยอะ พูดแล้วก็ขึ้น พูดแล้วก็หัวร้อน

เคยสาบานกับตัวเองหลายครั้งแล้วนะว่า จะไม่พูด จะไม่เขียนถึงมันอีก แต่สุดท้ายมันก็อดรนทนไม่ไหว ต้องขอบ่นขอระบายกันบ้าง เพื่อให้ใจมันสงบลงมากขึ้น แต่ทว่าในความหัวร้อน ก็แอบมีข่าวดีบ้างเหมือนกัน เพราะมีข่าวว่าสโมสรจะหากุนซือคนใหม่มาแทนที่อีเจ๊ ที่ดูแววแล้วน่าจะชะตาขาดในไม่ช้า เพราะถ้าเกิดขืนเก็บไว้ทำยาอีก ไม่วายจะโดนแฟนบอลถอนหงอกกันยกใหญ่ ผมละอยากให้จบฤดูกาลเร็วๆ จังเลย จะได้รู้ว่าสโมสรจะกล้าๆ ปลดอีเจ๊ออกจริงๆ หรือไม่ แต่ดูทรงแล้ว คงไม่ปลดแน่ๆ เพราะคงจะรักกันมากจนทิ้งกันไม่ลง และถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ คอยดูนะพ่อจะบินไปทำของใส่ถึงสนามเลยซิ ฮึๆๆๆๆ จะได้รู้กันไปเลยว่า รักมาก ก็แค้นมากนะโว้ย ไปดีกว่า อารมณ์เริ่มขึ้นอีกละ พบกันใหม่คราวหน้านะครับ สวัสดีครับ