ระเบียงเศรษฐกิจใหม่ 4 ภาค...
นับเป็นโอกาสดีที่ประเทศไทยจะฟื้นประเทศในทุกด้านเมื่อสถานการณ์ต่างๆเอื้ออำนวยให้หลังโควิด-19 ผ่านพ้นไป
เรื่องท่องเที่ยวนั้นไม่ต้องพูดถึงเพียงแต่รอจังหวะอีกนิดเดียวเท่านั้น
แต่การพัฒนาประเทศยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องคิดต้องทำเพื่อกระจายความเจริญไปทุกพื้นที่ของประเทศ
นายดนุชา พิชยนันท์ เลขาธิการสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) เปิดเผยว่า ได้จัดทำแผนแม่บทและขับเคลื่อนการพัฒนาพื้นที่เศรษฐกิจใหม่ในแผนฉบับที่ 13 และช่วงปี 2565-2575 กำหนดพื้นที่ไว้ 4 ภาค 16 จังหวัด
เรียกว่าเป็นระเบียงเศรษฐกิจพิเศษใหม่ 4 ภาค ระยะ 10 ปีลงทุน 3 แสนล้าน หากสำเร็จคาดว่าจะส่งผลผลักดันจีดีพี 5.8% ต่อปี
ภาคเหนือ 4 จังหวัด คือเชียงใหม่ เชียงราย ลำปางและลำพูน เป็นการพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์หลักอย่างยั่งยืน โดยต่อยอดอุตสาหกรรมและบริการดั้งเดิมที่มีศักยภาพและบริการใหม่
การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ล้านนา
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือคือ หนองคาย อุดรธานี ขอนแก่นและนครราชสีมา ซึ่งมีศักยภาพด้านการเกษตรเป็นแหล่งวัตถุดิบที่มีคุณภาพ สามารถพัฒนาเป็นฐานอุตสาหกรรมชีวภาพแห่งใหม่
ภาคกลาง-ตะวันตกคือ กาญจนบุรี สุพรรณบุรี นครปฐมและอยุธยา เน้นการพัฒนาเศรษฐกิจเชิงพื้นที่มุ่งเน้นการใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรม งานวิจัยเข้ามาเพิ่มขีดความสามารถและพัฒนาอุตสาหกรรมในอนาคต
ภาคใต้ 4 จังหวัด คือ ชุมพร ระนอง สุราษฎร์ธานี และนครศรีธรรมราช ซึ่งจะเป็นศูนย์กลางของภาคใต้ในการเชื่อมโยงการค้าและระบบโลจิสติกส์กับพื้นที่เศรษฐกิจอื่นๆ ทั้งในและต่างประเทศฝั่งอันดามัน
4 ภาค 16 จังหวัด...
ทั้งนี้ สศช.ได้ทำการศึกษาแนวทางการพัฒนาเชิงพื้นที่เศรษฐกิจใหม่เพื่อเป็นกรอบการพัฒนาที่ช่วยสนับสนุนการขับเคลื่อนพื้นที่เศรษฐกิจใหม่เป็นการขับเคลื่อนระเบียงเศรษฐกิจพิเศษ
นอกจากนั้นยังเห็นข้อเสนอการขับเคลื่อนทั้งการให้สิทธิประโยชน์ การอำนวยความสะดวกในการลงทุน การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและการพัฒนาห่วงโซ่การผลิตและการบริการ การพัฒนาแรงงานและสนับสนุนผู้ประกอบการ การวิจัยพัฒนาและถ่ายทอดเทคโนโลยี
แผนพัฒนาชุดนี้ถือว่ากินพื้นที่เกือบครอบคลุมทั้งประเทศโดยใช้การแยกย่อยเอา 4 จังหวัดในแต่ละภาคซึ่งมีศักยภาพเป็นตัวขับเคลื่อน
การดำเนินการตามแผนจะทำให้แต่ละพื้นที่ แต่ละจังหวัดได้รับรู้ถึงทิศทางการพัฒนาว่าจะไปทางไหน จะต้องทำอย่างไร และจะได้อะไรขึ้นมา
ที่ผ่านมาแต่ละภาคแต่ละจังหวัด ซึ่งไม่มีแผนแม่บทชัดเจน คิดจะทำอะไรก็ทำกันไปมันก็เลยมั่วกันไปหมด
ที่สำคัญก็คือเป็นการพัฒนาในพื้นที่บางพื้นที่เท่านั้น ไม่ได้กระจายครอบคลุม
ยิ่งไปกว่านั้น เป็นการพัฒนาซํ้ากับพื้นที่เดิมๆที่มีความเจริญอยู่แล้ว
อย่างการพัฒนาภาคตะวันออกก็คิดและทำเพียงแค่นั้น ไม่ได้คิดไปถึงจังหวัดอื่นๆ ภาคอื่นเหมือนแค่อยู่ในวงจำกัด
จึงเกิดปัญหาความเจริญที่แตกต่างกัน ประชาชนที่ยากจนก็ยากจนอยู่อย่างนั้น ต่างกับพื้นที่ที่มีการพัฒนาอย่างชัดเจน
เป็นความเหลื่อมล้ำที่ภาครัฐเป็นผู้กำหนด.
“สายล่อฟ้า”